-είναι γιατί θα έρθει η κ, Μέρκελ φέτος ανήμερα να μας συμβουλέψει τι να κάνουμε με τους τούρκους;
-είναι γιατί ο σουλτάνος και τα τσιράκια του βρυχώνται;
η Φιλιππία θυμήθηκε και τιμάει τον παππού της:
" O παππούς μου Φίλιππας ήταν δίοπος πυροβολητής στο Θωρηκτό Αβέρωφ στους Βαλκανικούς Πολέμους και αργότερα εθελοντής στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Αιωνία του η μνήμη!"
η Νεκταρία θυμάται και τιμάει τον Παππού της
" Χρόνια πολλά Κωνσταντίνε. Συχνά ο παππούς μου πολέμησε το 40 με έπαιρνε στα γόνατα του και συνέχεια του ζητούσα να μου πει ιστορίες από το μέτωπο ή ιστορίες με θαύματα από την Παναγία και τούς Άγιους μας .
Είχε τραυματιστεί όταν έσκασε ολμος δίπλα του και ζούσε από θαύμα έχοντας τα κομμάτια του στους πνεύμονες του, χωρίς ποτέ να τον ενοχλήσουν στην υγεία του. Πέθανε 82 χρόνων. Ήταν υπέροχος άνθρωπος και θαυμάσιος ψάλτης!
Στα παιδιά μου συχνά έλεγα τις ιστορίες που μου έλεγε. Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων των ηρώων μας!!"...
Λίγο προτού τραυματιστεί στο μέτωπο, ήταν στα κανόνια ο παππούς μου, είδε την προηγούμενη νύχτα στον ύπνο του τον Χριστό που τον ρώτησε αν θέλει να γυρίσει στο σπίτι του και ο παππούς μου του απάντησε θετικά. Την άλλη μέρα αν δεν κάνω λάθος τραυματιστηκε και γύρισε στην Αθήνα χειρουργηθηκε, του αφαίρεσαν κάποια κομμάτια Όλμου και γύρισε στο χωριό του ."
ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΗΡΩΩΝ
Με αφορμή αυτά σήμερα μνημόνευσα και εγώ τον πατέρα της μητέρας μου που ήταν η αιτία να μάθω από παιδάκι 5 ετών όλα τα δρώμενα του Έπους του 40.
Τότε όταν μας τα έλεγε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και διαδίκτυα με δράκοντες και μοντέλα του έξω από εδώ.
Υπήρχε όμως στο μπράτσο του παππού μου ένα μεγάλο σκαμμένο βαθύ τραύμα από χειροβομβίδα που έσκασε δίπλα του , αυτό το τραύμα περιέγραφε στα παιδικά μου μάτια όλες τις εικόνες του 40.
Πολέμησε , παρασημοφορήθηκε , διώχτηκε από του βουλγάρους μετέπειτα στην Αν, Θράκη άλλα όταν άκουγε το όνομα της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ δάκρυζε γιατί γνώριζε ποιος τον έσωζε κάθε φορά.
Τέλος δεκαετίας του 70 είπε στους οικείους του " η ΠΑΝΑΓΙΑ ήρθε και μου είπε ότι μόλις μπουν οι ημέρες της γιορτής της θα με πάρει"
Πράγματι μόλις εισήλθε η 1η Αυγούστου κοιμήθηκε για να βρει τους συγγενείς του δάσκαλο και ιερέα που κρεμάστηκαν για την λευτεριά της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας το 1910.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ - ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ