Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Που όμως εμείς να ακούσουμε;
Αποδεχόμαστε την νέα κανονικότητα που δεν έχει φίλους παρά μόνο πανδημίες , κλιματικές ανατροπές και ακαταστασίες πάσης λογής.
Και γινήκαμε άφιλοι γιατί δεν τιμούμε τον κατεξοχήν Φίλο του ΧΡΙΣΤΟΥ τον Άγιο Λάζαρο τον Τετραήμερο.
Μετρήστε πόσες εκκλησίες του ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ έχει η Ελληνική Επικράτεια και αν μείνουν δάκτυλα στην μια παλάμη μην εκπλαγείτε;
Οι τιμωροί της Ελλάδος δεν επιθυμούν να κάνουμε καλές και χρήσιμες φιλίες .
17 Οκτωβρίου τιμούμε την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Φίλου του Χριστού Λαζάρου. Πριν πούμε για το γεγονός αυτό μνήμης, να πούμε αυτό που επισημάναμε την πρώτη μέρα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ φέτος τον Αύγουστο όταν οι θερμοκρασίες κτυπούσαν κόκκινο και έκαιγαν τα πάντα . Τώρα που οι πλημμύρες μας πνίγουν λίγο διάστημα μετά, μας λένε " έτσι θα ζήσετε, με αυτούς του φίλους που θα σας υποδείξουμε εμείς και όχι με τον φίλο του ΧΡΙΣΤΟΥ"
ΚΑΥΜΑ σε όλη την Ελλάδα- πρέπει να επικοινωνήσουμε με τους Αγίους μας.
Μόνο στους πραγματικούς φίλους μας υποχρεωνόμαστε γιατί έχουμε μια οικειότητα με αυτούς πνευματικά αδελφική.
Σε μέρες πνευματικού καύματος , πνευματικού θανάτου και
"καταστροφής της αρμονίας των κλιματολογικών συνθηκών" ψάχνουμε τους φίλους μας.
Και ενώ οι άγιοι επικοινωνούν μαζί μας ( τι να σας λέω αδελφοί , το τι συμβαίνει αυτές τις μέρες!!!) , εμείς ξεχάσαμε να
"κοινωνούμε" με τους πραγματικούς φίλους μας που είναι οι άγιοι.
Λόγω της αγιο -ματωμένης Ορθοδοξίας στην Ελλάδα αυτή λογίζεται "φίλη Χριστού" διαχρονικά ( μην βλέπετε σήμερα που γίναμε άσωτοι και απομένει χρονικά ελάχιστα να καταλάβουμε ότι η επιστροφή προς τον Πατέρα σώζει από τους λοιμούς, λιμούς , πολέμους , καταποντισμούς, σεισμούς).
Φίλος του Χριστού ο Λάζαρος ο Τετραήμερος.
φώτο - τοιχογραφία στο παρεκκλήσιο του ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ στον Ευαγγελισμό
Σπουδαίο πράγμα η φιλία και αναρωτιόμαστε γιατί ο Λάζαρος ήταν φίλος Χριστού;
" ο Λάζαρος ήταν ένα παιδί ορφανό και από την Βηθανία πήγαινε να εργαστεί στο ξυλουργείο του Μνήστορα Ιωσήφ στην Ναζαρέτ , προκειμένου να ζήσει την χήρα μητέρα του και τις αδελφές του , Μάρθα και Μαρία. Αλλά και ο Ιησούς, ως νέος, βοηθούσε τον Ιωσήφ στο ξυλουργείο. Επομένως, οι δύο νέοι συνδέθηκαν με στενή και αγνή φιλία, την οποία διατήρησαν και αφού ο ΚΥΡΙΟΣ μας άρχισε την δημόσια δράση ΤΟΥ. Για αυτό και όταν βρισκόταν με τους Μαθητές του στην Ιερουσαλήμ, πήγαινε και φιλοξενούνταν από τον ΑΓΙΟ ΛΑΖΑΡΟ και τις αδελφές του." ΠΗΓΗ σελ. 45 ( ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ , ο δίκαιος φίλος του Χριστού - Ευαγγέλου Π Λέκκου) Εκδόσεις το Περιβόλι του ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ.
ΚΑΥΜΑ σε όλη την Ελλάδα- πρέπει να επικοινωνήσουμε με τους Αγίους Φίλους μας και αυτοί θα επικοινωνήσουν με τον ΧΡΙΣΤΟ για εμάς.
από την πηγή http://www.diakonima.gr/2012/10/17/%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7-
διαβάζουμε τα εξής ενδιαφέροντα
" Στα «Πάτρια» του Άγιου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευόμενη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον όποιο μάλιστα δώρισε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τον Άθω. Αυτή η παράδοση τηρήθηκε από τη Μονή Βατοπαιδίου, κατά την πρώτη επίσκεψη της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου στη πόλη του Αγίου Λαζάρου, τη Λάρνακα, στις 17 Οκτωβρίου 1990, όταν ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός συνοδευόμενος από τον Ιερομόναχο Αθανάσιο (σημερινό Μητροπολίτη Λεμεσού) προσέφεραν στον οικείο Μητροπολίτη, ωμοφόριο και επιμάνικα, κεντημένα και χειροποίητα.
Σύμφωνα πάντα με τον Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Η λάρνακα τοποθετήθηκε αργότερα σε ένα μικρό ναό.
Πέραν από την αόριστη πληροφορία του Αγίου Επιφανίου, σχετικά με τα τριάντα χρόνια της δεύτερης ζωής του Αγίου, η παλαιότερη, κατά τους ερευνητές, μαρτυρία για την παράδοση της παρουσίας του Αγίου Λαζάρου στην Κύπρο αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη Ευοίας, πρεσβύτερο και μοναχό του Πατριαρχείου Αντιοχείας (περί το 744). Όπως γίνεται φανερό, γύρω στα 744 στον χώρο της Αντιόχειας είναι γνωστή και διαδεδομένη η παράδοση για τον Άγιο Λάζαρο. Η πληροφορία για μαρτυρικό θάνατο του Αγίου είναι μοναδική και δεν απαντάται σε άλλους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.
Η τριακονταετής παραμονή του Αγίου Λαζάρου στον επισκοπικό θρόνο του Κιτίου είναι γνωστή και στον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη (759-826). Η ανακομιδή και μετάθεση του ιερού λειψάνου του Αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία την 17η Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 890 μετά από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού. Η μετάθεση του λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο Ιερό λείψανο με την παρουσία του αυτοκράτορα ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας (850 – μετά το 932). Ο Λέων ΣΤ’, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο όπου έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα. Εκτός τούτου, οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ’ ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την Έφεσο και το λείψανο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά την βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε η συνήθεια να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας. "
ΑΞΙΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΙΚΕΣ ΦΙΛΙΕΣ αντί να είμαστε άφιλοι ή να μας προδίδουν δήθεν φίλοι.