ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Προβληματίστηκα πως θα το γράψω, αλλά είναι ένα
γεγονός που βιώσαμε ανήμερα της Λαμπροτρίτης δηλ. λίγες μέρες πριν.
Το πρωί της ίδιας ημέρας λειτουργηθήκαμε στο
Ιστορικό εκκλησάκι του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Λουμπαρδιάρη στην Ακρόπολη , όπου
έγινε πανηγυρική Θεία Λειτουργία και μετά Παράκληση για τους Νεοφανείς Αγίους
Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη που γιόρταζαν. Μάλιστα η παράδοση λέει ότι σε αυτό
το βυζαντινό εκκλησάκι του 11ου αιώνα λειτουργούσε ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ
όταν βρέθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην δοκιμαζόμενη Αθήνα από τις επιθέσεις
των αλλοφύλων.
Ο Ιερέας του ναού χαρούμενος και μαζί του όλο το
χριστεπώνυμο πλήρωμα. Πήραμε το αντίδωρο και λόγω της ζέστης καταλύσαμε για
καφέ σε ένα εξωτερικό χώρο απέναντι της Ακρόπολης που φάνταζε με την
ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα ως ένας εξαιρετικός πίνακας.
Δίπλα και
πίσω μας βρέθηκε μια κυρία μεσήλικας που μιλούσε στο κινητό τηλέφωνο και
κατεύθυνε κάποιον να την συναντήσει σε αυτό το σημείο.
Πράγματι σε λίγη ώρα εμφανίστηκε ένας άνδρας μεσήλικας
και κάθισε απέναντι της.
Οι δυο τους χαιρετηθήκανε και ασπάστηκαν με το
Χριστός Ανέστη. Η κυρία αυτή ξαναφόρεσε την μάσκα της, αλλά ο κύριος απέναντι
δεν φορούσε μάσκα εξ αρχής και ήταν περιχαρής,
μάλιστα τόνιζε ότι έκανε την πρώτη δόση
του εμβολίου.
Ακούγοντας αυτό ευκρινώς εγώ και η παρέα μας ανησυχήσαμε .
Πήγα να πω κάτι, αλλά με σταμάτησε η παρέα μου.
Σε λίγη ώρα ακούμε την κυρία αυτή να εξιστορεί στον απέναντι της, ότι το βράδυ της ίδιας ημέρας
σαν να είδε τον ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ τον Ιατρό που κάτι της έλεγε για το εμβόλιο, αλλά
δεν μπορούσε να καταλάβει τι.
Ο κύριος εξακολουθούσε να μην φοράει μάσκα και να μιλάει
ακατάπαυστα λέγοντας την « τι δουλειά βρε παιδί μου έχει ο ΑΓΙΟΣ με τα εμβόλια;»
Δεν άντεξα και έλαβα τον λόγο με ευγενικό τρόπο, ότι
αυτό που κάνει να μην φοράει μάσκα είναι ανεπίτρεπτο και μάλιστα την στιγμή που
έκανε την πρώτη δόση του εμβολίου και δεν έχει συμπληρωθεί το διάστημα μέχρι και δυο
εβδομάδες μετά την δεύτερη δόση , όπως λένε
οι οδηγίες καθότι κινδυνεύουν άμεσα οι
γύρω του και ο ίδιος.
Η κυρία που βρισκόταν απέναντι του την είδα τότε να ανησυχεί και να σφίγγει την μάσκα της.
Εμείς ήπιαμε γρήγορα – γρήγορα τον καφέ μας και
αναχωρήσαμε από το σημείο εκείνο.
Λίγα μέτρα πιο εκεί ένας από την παρέα μας ελαφρά
συγκινημένος δίχως να γνωρίζουμε γιατί δάκρυζε …έβγαλε ένα κουτάκι μιας παλαιάς
θήκης από γυαλιά άλλης εποχής και μας είπε:
-« σήμερα το πρωί πήρα μαζί μου στην Αναστάσιμη Θεία
Λειτουργία αυτό το ενθύμιο – σέβασμα που μου έδωσαν πριν χρόνια στην Κριμαία, όταν
σπούδαζα εκεί, συγγενείς του Οσίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπισκόπου Κριμαίας και
Συμφερουπόλεως.»
- « είναι γυαλιά του ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ που τα έχω ως κόρη
οφθαλμού»
- « όταν άκουσα την κυρία αυτή να αφηγείται με
παρρησία ότι είδε τον ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ, σαν να με κτύπησε κεραυνός και θαύμασα για
την παρουσία του Αγίου με αυτό τον τρόπο δίπλα της»
Παγώσαμε όλοι , σταμάτησε το μυαλό.
Πως οικονόμησε ο ΑΓΙΟΣ αυτή την συγκυρία , τι μήνυμα
ήθελε να μας δώσει;
Είναι πασιφανές ότι όλοι έχουν μπερδευτεί γιατί το
τοπίο με την πανδημία έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά.
Για αυτό τρέχουν
και οι ΑΓΙΟΙ στις μέρες μας και οικονομούν καταστάσεις .
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας