Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Τέτοιες ώρες δεν είναι για να γράφονται εκθέσεις
ιδεών, άλλα για να κτυπάει το καμπανάκι της αφύπνισης στο παρά πέντε ή και στο
πέντε γιατί ήδη βιώνουμε ανεξέλεγκτες εξελίξεις.
Αυτό το βαρομετρικό της οργής που μαζεύτηκε στους δρόμους
και στις πλατείες φαίνεται να τις πυροδοτεί.
Αυτή η απόγνωση των ημερών λόγω των ποικίλων
αποκλεισμών της πανδημίας είναι ένα μη
ανιχνεύσιμο κοινωνικό γεγονός που άτσαλα θέλουν να το εκμεταλλευθούν κάποιες
πολιτικές δυνάμεις προς ίδιον όφελος , πολιτικές δυνάμεις που πρόσφατα έδωσαν
εξετάσεις και απέτυχαν παταγωδώς σε όλα.
Οι σημερινοί κήνσορες ήταν αυτοί που ξυλοκοπούσαν τους
αθώους πολίτες στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για την Ελληνικοτάτη Μακεδονία μας και
παλαιότερα οι σημερινοί ξυλοφόρτωναν τους αγανακτισμένους λόγω των μνημονίων. Δηλ. έχουμε ξύλο εναλλάξ.
Το ξύλο δεν έχει πολιτικό χρώμα, πονάει το ίδιο και
απαξιώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Επίσης η αρρωστημένη βία των άγνωστων εκείνων ομάδων με τα παράξενα ονόματα απέναντι στην αστυνομική βία φέρνει άρωμα εκτροπής της Δημοκρατίας.
Στην μέση όλων αυτών ο κοσμάκης του Σαββατοκύριακου που
βγάζει τα παιδάκια του στις πλατείες να ζεσταθούν με τις πρώτες ηλιαχτίδες της
άνοιξης, μήπως μπορέσουν και μειώσουν τον οικιακό λογαριασμό του ρεύματος για
θέρμανση.
Τα μέτρα της πανδημίας στην ενδοχώρα μας είναι
δυσανάλογα του μεγέθους αυτής.
Λογικό είναι ο πολίτης να δυσανασχετεί για τα
επερχόμενα ( οικονομικό αβέβαιο μέλλον, ακόμα και το μέλλον των παιδιών του)
Η καραμέλα « ασφάλεια κοινωνικής υγείας» ήδη κτίζει
ένα πλαίσιο νόμων τρόμου για το μέλλον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με όλα αυτά στο μυαλό βγαίνει ο δυσκολεμένος συνάνθρωπος μας μια βόλτα στο πάρκο για να μπορέσει να σκεφτεί το αύριο του, δίχως το ψυχοτρονικό πλυντήριο κάποιων ΜΜΕ.
Η πανδημία αυτή όπως την διαχειρίζονται σήμανε το
τέλος της ιατρικής και σήμανε την αρχή της ιατρικής των πρωτοκόλλων και των
πιστοποιήσεων.
Το κοινωνικό καζάνι
βράζει και δεν υπάρχει βαλβίδα ασφαλείας με αποτέλεσμα το ΜΠΑΜ να αφήσει τα
χείλη των πολιτικών αρχηγών άλαλα.
Αλλά ποιος νοιάζεται για τα χείλη αυτά που ουκ
ολίγες φορές με απατηλά λόγια πήραν τους θώκους της εφήμερης εξουσίας;
Περισσότερο μας νοιάζει όλους μας τούτες τις στιγμές η
ΟΜΟΨΥΧΙΑ και η ΕΝΟΤΗΤΑ του λαού.
Και πάλι αυτή την ενότητα πάνε να την εκμεταλλευθούν πολιτικά ως υπερασπιστές της κάποιοι την στιγμή που δεν
διαθέτουν σπλάχνα οικτιρμών.
Απομένει στον ίδιο τον απλό κοσμάκη να την
υπερασπιστεί και να αποφύγει τις αιματοχυσίες των δρόμων, κάτι που απεργάζονται
οι υπηρεσίες εκείνες που θέλουν να τρέξουν τα πράγματα εκεί που θέλουν.
Μετά τις συγκλονιστικές στιγμές που είδαμε στην Νέα
Σμύρνη ένας γέροντας που είναι μικρασιάτικο γέννημα αυτής της περιοχής των
Αθηνών επικοινώνησε μαζί μας μέσα στα δάκρυα και μας είπε:
« Άλαλα
τα χείλη των αρχηγών , Άλαλα τα χείλη των ασεβών το επόμενο διάστημα»
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας