Τρίτη 2 Ιουνίου 2020

Μετά την καραντίνα « βγαίνουν οι καραμπίνες» στην Αμερική, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό και για την περιοχή μας.


Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ο πρόεδρος Τράμπ διασχίζει με τα πόδια το πάρκο δίπλα στον Λευκό Οίκο για να  επισκεφτεί την γειτονική  επισκοπική εκκλησία του ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ. ( Φώτο από το https://www.bbc.com/news/live/world-us-canada-52876499 )

Πριν από λίγο σήκωσε με το χέρι του μια ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ και είπε στους δημοσιογράφους ότι « θα σώσω αυτό το Έθνος» .

Λίγα λεπτά πριν ανακοίνωσε την χρήση πολυαρίθμων στρατιωτικών δυνάμεων σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ για να καταστείλουν τις λεηλασίες που γίνονται εν μέσω των διαδηλώσεων.

Ουσιαστικά μετά την καραντίνα « βγαίνουν οι καραμπίνες’ στην Αμερική με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.

 Τα πράγματα στις ΗΠΑ γίνονται δραματικά και σε λίγο σε όλο τον κόσμο.

Αυτό αν συνεχιστεί, θα έχει επιπτώσεις σε όλους τους τομείς ζωής της συγκεκριμένης χώρας.

Κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα είναι, ότι σε τέτοιες έκρυθμες καταστάσεις τα κράτη με βεβαρυμμένο ιστορικό ποινικό μητρώο οσμίζονται ευκαιρίες.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πως ο τούρκος τις τελευταίες ώρες ξεσάλωσε σε όλα τα επίπεδα.

Αυτή την στιγμή ο τούρκος δεν μπλοφάρει, αλλά χτυπάει ίσια τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος.

Πέρα από την ψυχρή έκθεση των πραγμάτων υπάρχει και το πνευματικό μέρος που εξηγεί, πως φτάνουμε σε κρισιμότατες στιγμές.

Οι μεν ΗΠΑ πληρώνουν πνευματικά βάρη πολλών χρόνων , για τον δε τούρκο ισχύει « μωραίνει ΚΥΡΙΟΣ ον βούλεται απωλέσαι»

ΓΙΑ ΕΜΑΣ  ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ  ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ

Γιατί ;

Ενώ ξέραμε, ότι σύντομα θα χορέψουμε με τους λύκους ολομόναχοι μας, έκλεισαν τις εκκλησίες μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα για να μας γλυτώσουν από τον κορονοιό.

Καμία πνευματικότητα , καμία Πατερικότητα , την στιγμή που χρειαζόμαστε την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ και την ΑΝΩΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ.

Αντί για αυτών λόγια – λόγια , δικαιολογίες.

Τώρα τι κάνουμε ;

Τι προλαβαίνουμε να κάνουμε ;

Θα κηρύξουμε μετάνοια, ομόνοια , ομοψυχία , θα κηρύξουμε κατάσταση γενικής επιστράτευσης σε ένα λαό που τον πλήγωσαν , αδίκησαν , χλεύασαν κατάφωρα ;

Μια γερόντισσα πριν από λίγο μας είπε κάτι παράδοξο:
« αυτά που έρχονται γι αυτούς που φρόντισαν να ζήσουν πνευματικά θα είναι χαρωπά εν ΧΡΙΣΤΩ, για τους άλλους παιδί μου θα είναι οδυνηρά εν τω πονηρώ γιατί ο πονηρός ποτέ δεν πιάνεται φίλος»  

Αυτές τις στιγμές η ΕΛΛΑΔΑ των μνημονίων δεν έχει ανάγκη από χαρτί φρεσκοκομμένου  χρήματος, αλλά από μαγιά ανθρώπων ευθύνης.

Δεν χρειαζόμαστε άλλους σωτήρες, αλλά ανθρώπους που να πονάνε  με τον πόνο της Ελλάδος.

Το τέλος των εξελίξεων το γνωρίζουμε μέσα από τους αγίους που χλεύασαν αυτοί που τώρα θα τρομάξουν από τον καταιγισμό των γεγονότων.

Η διαδρομή θα είναι επώδυνη και θα καθόμαστε στις γωνίες να κλαίμε γιατί τόσα χρόνια πιστεύαμε στα μεγάλα λόγια δίχως πράξεις και δεν ρίχναμε μια ματιά στον πονεμένο συνάνθρωπο, αλλά ούτε νοιαζόμασταν για τα ιερά και τα όσια μας που τα ανταλλάσσαμε με δημόσιες σχέσεις και συμμαχίες με αντίχριστες δυνάμεις.

Είναι τόσο δύσκολες οι στιγμές που δεν χρειαζόμαστε μόνο ήρωες, αλλά πραγματικούς αγίους.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας