Φώτο από http://www.diakonima.gr/
Αδελφοί ξεκινήσαμε να γράφουμε αυτό « η Αλαζονεία αυτών που
χαίρονται ότι οι εκκλησίες έμειναν τέτοιες άγιες μέρες άδειες έφτασε στον
Ουρανό , τώρα ας περιμένουν το μήνυμα ΤΟΥ.» και μας ήρθε ένα μήνυμα από την
Μυτιλήνη που το βάλαμε στην επικεφαλίδα. Αν δεν σας πειράζει αναφέρουμε για αυτό στο
τέλος του κειμένου.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ας πάμε λοιπόν με πολύ πόνο και σε σχέση με αυτά που
συμβαίνουν τέτοιες μέρες.
Από την μια πλευρά υπάρχουν τα ορθά προληπτικά μέτρα υγειονομικής φύσεως που
πάρθηκαν για την καταστολή αυτής της φονικής πανδημίας και από την άλλην πλευρά
υπάρχει μια έκδηλη χαιρεκακία αυτών που πάντα και με κάθε τρόπο επιζητούσαν
τέτοιες άγιες μέρες να μην προβάλλονται , ακούγονται και αναπέμπονται οι ΘΕΙΕΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ της Χριστιανοσύνης.
Τόσα χρόνια αισθανόμασταν αυτήν την
εμπάθεια τους και δυστυχώς στις μέρες μας το αντίχριστο πνεύμα φορτίζει μια
απεχθή χαιρεκακία η οποία βρίσκει
τρόπους για να προβληθεί.
Σιγά βρε παιδιά μην κάνετε έτσι ,
μην σπρώχνεστε προς τον γκρεμό . Τόσα χρόνια αυτές οι εκκλησιαστικές ακολουθίες
έσωζαν πρώτα εσάς, τους δυσκολεμένους αδελφούς μας και μετά εμάς, όσοι
λογιζόμασταν ως αγωνιζόμενοι πιστοί στον στίβο της μετάνοιας.
Κάθε φορά η καμπάνα δεν καλούσε τους
χριστιανούς αλλά εσάς τα κατά σάρκα αδέλφια μας , να προβληματιστείτε μεταξύ
του πνευματικού χώρου της ζωής και του
θανάτου, γεγονότα που μας συνδέουν όλους μας ανεξαιρέτως.
Λοιπόν μην χαίρεστε γιατί έκλεισαν
οι εκκλησίες γιατί ζημία πνευματική μπορεί να πάθουμε όλοι μας.
Η αλαζονεία έφτασε στον Ουρανό και
αναμένεται το μήνυμα ΤΟΥ.
Μέσα από τις ΘΕΙΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
ξεπρόβαλε από την ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ το ΕΛΕΟΣ του ΘΕΟΥ για κάθε δίκαιο και αμαρτωλό.
Τώρα , τι γίνεται ;
Μπορεί να ιερουργεί ο ιερέας με τον
ψάλτη δίχως ποίμνιο ;
ΘΕΙΟ ΕΛΕΟΣ κατέρχεται επί δικαίων
και αδίκων, όταν η εκκλησιαστική ευχαριστηριακή σύναξη ολοκληρώνεται από ιερείς
μαζί με λειτουργικούς αγγέλους, αλλά και το χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Όποτε τώρα μην περιμένετε « τζάμπα
δωρεές» που γευόσασταν αμισθεί, είτε
είσασταν πολιτικά πρόσωπα , είτε διοικητικά πρόσωπα, οι προσωπικότητες παντός
είδους.
Αυτά τα παραπάνω μας είπε ένας σεβάσμιος παππούλης Κυριακή των
ΒΑΓΙΩΝ και προσπαθήσαμε να τα μεταφέρουμε με τον πτωχό λόγο μας, όπως μπορούσαμε
Αυτός ο Γέροντας συμπλήρωσε
χαρακτηριστικά :
-« τέρμα τα δωρεάν εισιτήρια ( του
ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ) , αρχίζουν ζόρια για όλους μας, είτε είμεθα πιστοί ή άπιστοι,
αλλά στους χαιρέκακους λόγω αυτής της κατάστασης που προέκυψε με το κλείσιμο
των εκκλησιών θα επιβληθούν υψηλά πρόστιμα «θεικής αγάπης»
-« Δεν ντρέπονται άφησαν Μεγάλη
Εβδομάδα στα Πάθη Του τον Εσταυρωμένο μόνο Του .
-Όμως Εκείνος δεν είναι μόνος Του
αλλά μας θέλει όλους κοντά Του .
- θα έλθει η στιγμή ,μπορεί να συμβούν γεγονότα έκτακτα που κανείς δεν τα υπολόγισε ή τα
μεθόδευσε ,οι πιστοί θα εισέλθουν στον φυσικό πνευματικό χώρο τους μέσα στις Εκκλησίες . -Δεν νοείται Ρωμιοσύνη
χωρίς Χριστιανοσύνη . Αυτές οι δύο είναι ένα .»
Το πάθημα του ΧΑΛΙΦΗ που διέταξε το κλείσιμο των εκκλησιών με πολλούς τρόπους.
Το έτος 1001, ο χαλίφης της Αιγύπτου αλ-Χακίμ και
ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος, μετά από πολυετείς
πολεμικές αναμετρήσεις, συνάπτουν συμφωνία για δεκαετή ανακωχή. Η περίοδος
ειρήνης διαρκεί περίπου οκτώ έτη, όμως, διαταράσσεται αιφνιδίως τον Σεπτέμβριο
του 1009, όταν ο χαλίφης αλ-Χακίμ λαμβάνει μια απόφαση που έμελλε να ταράξει το
σύνολο του χριστιανικού κόσμου: διατάσσει την πυρπόληση και την ισοπέδωση του
Ναού της Αναστάσεως, καθώς και πολλών άλλων ναών και μοναστηριών.
Αυτό το κακό κράτησε περίπου 9 χρόνια.
Μια μέρα ο Χαλίφης διερχόταν από τους δρόμους
χριστιανικών συνοικιών , ήταν Μεγάλη Βδομάδα τότε .
Από τα παραθύρια των σπιτιών ακουγόταν ύμνοι
εκκλησιαστικοί και έξω από όλες τις οικίες των Ορθοδόξων αναδυόταν θυμίαμα.
Τρόμαξε ο Χαλίφης και είπε στους παρατρεχάμενους
του
« εγώ τους έκλεισα μερικές εκκλησίες και αυτοί άνοιξαν
πολλαπλάσιες εκκλησίες , γρήγορα να ανοίξουμε τις εκκλησίες που τους κλείσαμε ,
δεν νοείται να μυρίζει όλη η πόλη θυμίαμα και να μην ακούς τίποτε άλλο εκτός
από χριστιανικούς ύμνους»
Και κάτι που μόλις μας πληροφόρησε ένας καλός λευίτης
από την ταλαιπωρημένη νήσο ΛΕΣΒΟ με τα τόσα προβλήματα που της φόρτωσαν.
Παρουσιάστηκε σε ένα πιστό, ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Βυζάντιος, ο νεομάρτυς ,
αυτό το Παλληκάρι του Χριστού που είναι
και πολιούχος της πόλεως της Μυτιλήνης γιατί
την έσωσε από φοβερό θανατηφόρο επιδημία χολέρας ( το ξέρουν αυτό καλά οι
Μυτιληνιοί )
ΚΑΙ είπε στον πιστό :
-« αμ τι νομίζεις ότι σας ξέχασα ;»
- « Ξέρεις πόσα
παπούτσια χάλασα αυτές τις μέρες να
φέρνω βόλτα το νησί και να σας σώζω από χειρότερες αρρώστιες από την χολέρα»
Και εμείς κλείσαμε τις εκκλησίες και νομίσαμε ότι
φυλακίσαμε τα άγια σώματα- ιερά λείψανα αγίων μας που τρέχουν για να μας σώσουν.
Μπορούμε να συλλάβουμε το μέγεθος αυτών που σηκώνει η
εποχή και η γενιά μας;
Είναι δυνατόν να φυλακίσαμε στην απομόνωση των κλειστών εκκλησιών μας τον ΧΡΙΣΤΟ , όπως τότε διέταξε ο Πόντιος Πιλάτος;
Δεν σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ γιατί είναι ήδη πικρή σαν το όξος και την χολή, που γεύτηκε από εμάς όλους ο
ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ, όμως ευχόμαστε
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας