Φώτο
« ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ»
Πλειάδα από αγιασμένες μορφές στο παρελθόν και πριν γνωστοποιηθούν σε εμάς
τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας αποκάλυψαν τις αδηφάγες προθέσεις
των ξένων, αλλά και το ΣΧΕΔΙΟ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ δηλ. ότι δεν θα προλάβουν να τα
βάλουν χέρι, γιατί έρχεται παγκόσμιος πόλεμος τρομακτικός.
Σήμερα όμως παρακολουθούμε την Ελλάδα να οδεύει από
την κάμινο των μνημονίων στην κάμινο του πολέμου και όλα αυτά για να μας αρπάξουν
τον πλούτο και να μας διαλύσουν.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Θα σας πάμε στον Δεκέμβριο του 2012 και σε ένα τραγικό περιστατικό που
συνέβη στις παρυφές του Παγγαίου όρους απέναντι από τα κοιτάσματα της ΘΑΣΟΥ.
Βρισκόμασταν αρχές της μνημονιακής τραγωδίας μας και τρία αδελφάκια
αγκαλιασμένα κάηκαν από την φωτιά που ξέσπασε από μια σόμπα σε κατοικία στο
Μεσορόπη της Αν. Μακεδονίας. Μάλιστα το μεγαλύτερο από αυτά ο Τηλέμαχος, άριστος
μαθητής προσπάθησε να τα σώσει, αλλά οι Βουλές του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ ήθελαν να τα
κατατάξουν μαζί με τους ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ.
Το όλο γεγονός μας συγκίνησε και μας
φόρτισε σε συνδυασμό με την κοινωνική
ένδεια που δημιουργήθηκε εξ αιτίας των στυγνών μνημονιακών επιλογών , να μην
μπορούν να ζεσταθούν οι άνθρωποι κανονικά σε μια χώρα πλούσια ενεργειακά, όπως μας είπαν
αργότερα οι τοκογλύφοι και τα εδώ τσιράκια τους.
Ήταν η αφορμή να αρθρογραφήσουμε με τον παρακάτω τίτλο και να αποκαλύψουμε
μια εφηβική μας εμπειρία – μαρτυρία.
« ΟΙ
ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Θρηνεί το όμορφο ΜΕΣΟΡΟΠΗ στις παρυφές
του Παγγαίου όρους κάτω από την Σκέπη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ, θρηνεί
με βουβό κλάμα όλη η ΕΛΛΑΔΑ τα τρία παιδιά της σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία
των ημερών μας.
Σε λίγες μέρες η Εκκλησία μας θα
γιορτάσει τους ΑΓΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ. Βαβυλώνια αιχμαλωσία τότε,
Βαβυλώνια οικονομική σκλαβιά τώρα. Τυχαίο, συμπτωματικό ή ένα
τρανταχτό σημάδι ότι ήδη με πόνο μπήκαμε σε ανθρωπιστική κρίση, με πρώτα θύματα
αθώα παιδιά;
Ποιος φταίει;
Στην Ελλάδα των μνημονίων κοιτάζει ο
ένας τον άλλον και ανασηκώνει τους ώμους του περιμένοντας με προσμονή τις
τοκογλυφικές δόσεις, πιστεύοντας ότι αυτές θα λύσουν «πάσαν νόσον και …»
του νεολληνικού μορφώματος.
Λοιπόν, όλοι εμείς οι μεγάλης ηλικίας
φταίμε που με τις πράξεις και την αδιαφορία μας όχι μόνο καλλιεργήσαμε, αλλά
και ποτίσαμε ζιζάνια που αναρριχήθηκαν στο κήπο του δημοκρατικού πολιτεύματος
και σήμερα απομυζούν κάθε ικμάδα των νέων βλασταριών, των αθώων παιδιών μας.
Γιατί σήμερα η πλούσια σε ενεργειακά
κοιτάσματα φυσικού αερίου ΠΑΤΡΙΔΑ μας να κρυώνει αυτό τον χειμώνα;
Και να διακινδυνεύουν οι ζωές των
ανθρώπων από τις ξυλόσομπες.
Γιατί οδηγούν το επίπεδο ζωής μας
δραματικά και βίαια προς τα πίσω;
Οι τοκογλύφοι δανειστές μας εδώ και
χρόνια γνώριζαν ότι είμαστε πλούσιοι.
Μικρό παιδί 17 ετών την Πασχάλια περίοδο του
1974, βρέθηκα συμπτωματικά λόγω συγγένειας με τον καπετάνιο του Motor ship στο
πλοιάριο που μετέφερε δημοσιογράφους για να ιδούν ιδίοις όμμασι την πρώτη δοκιμαστική
καύση του αερίου που εξερχόταν από την θαλάσσια γεώτρηση του Πρίνου ανοικτά της
Θάσου.
Η πρώτη έξοδος και καύση του αερίου
συνοδεύτηκε με επιφωνήματα χαράς από όλους τους παρευρισκόμενους.
Το γεγονός αυτό ήταν μια ευτυχής
συγκυρία λίγους μήνες μετά τα θλιβερά γεγονότα του Πολυτεχνείου που με γέμιζε
με επιπλέον αισιοδοξία και για το μέλλον της ιδιαίτερης μου πατρίδας.
Δίπλα μου όμως στεκόταν ένας παππούς
σιωπηλός που δεν έμοιαζε με δημοσιογράφο και ήταν σκεπτικός.
Πιθανώς να ήταν μέλος του πληρώματος.
Κατάλαβε ότι τον παρατηρούσα και τότε μου είπε τους εξής συγκλονιστικούς λόγους:
«μην χαίρεσαι, από σήμερα η πατρίδα μας
μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες. Αυτά τα πετρέλαια τα γνώριζαν από την κατοχή
και οι ξένοι τα θέλουν για δικά τους».
Ο σοφός παππούς φαινόταν άνθρωπος
Θρήσκος γιατί τελείωσε τους λόγους του με τα εξής:
«ό,τι και να κάνουν ο ΘΕΟΣ θα επιτρέψει να
τα βγάλουν πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ».
Τότε όλα αυτά νέο με προβλημάτισαν.
Όμως ο σοφός γέροντας στην συνείδηση μου
επαληθεύτηκε πολλές φορές.
Σε τρείς σχεδόν μήνες μετά την
δοκιμαστική καύση στο κοίτασμα του Πρίνου είχαμε την Τουρκική εισβολή του
Αττίλα και την Κυπριακή Τραγωδία.
Σε λίγο ήρθε και η Μεταπολίτευση «μετά
βαγιών και κλάδων».
Τότε απονήρευτο παιδί σκέφτηκα «να
έρχονται οι πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ του παππού να βγάλουν τα πετρέλαια …».
Απογοητεύθηκα σφόδρα, αντί για εξόρυξη
πετρελαίων έβλεπα ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΔΑΝΕΙΩΝ προς την καθ’ όλα πλούσια πατρίδα μας.
Αντίκριζα ανθρώπους που δεν τους γνώριζε
ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους να κάνουν κουμάντο στις ζωές μας και από πάνω
να είναι τακτικοί θαμώνες των γνωστών νυκτερινών κέντρων.
Ήταν πασιφανές ότι τουλάχιστον αδιαφορούσαν
για το ενεργειακό μέλλον της πατρίδας.
Μέχρι που ήρθε η ώρα των μνημονίων και η
μετατροπή των κρατικών χρεών μας σε ενυπόθηκα με βάσει το Βρετανικό δίκαιο.
Τότε κατενόησα τα λόγια εκείνης της
τυχαίας συνάντησης πριν 38 ολάκερα χρόνια .
Σήμερα ως ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ της Βαβυλώνιας
αιχμαλωσίας βρεθήκαμε μέσα στο «καμίνι των τοκογλυφικών αγορών»
υποφέροντας το δριμύ ψύχος και την καλπάζουσα ανεργία.
Και ακούμε ειδικούς ξένους
οικονομολόγους ότι «θα δούμε φως στο τούνελ μετά το 2020 ή το
2030 και βλέπουμε…». ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝΕ οι …;
Πιστεύω ότι θα επαληθευθούν και τα
τελευταία λόγια του σοφού παππού σχετικά με τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα μας «ό,τι και να κάνουν ο ΘΕΟΣ θα επιτρέψει να τα βγάλουν
πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ».
Οψόμεθα και ελπίζουμε γιατί πλέον η κοροϊδία κτύπησε
ταβάνι.
Μπορεί να είμασταν ευκολόπιστοι στις
υποσχέσεις του πολιτικού δυναμικού της χώρας, αλλά κάποιοι τραβάνε το σχοινί
στο επίπεδο της ανθρωπιστικής κρίσης και θα είναι υπεύθυνοι γι αυτό, καθότι
επιβαρύνονται και με τα αμαρτήματα της όλης μεταπολιτευτικής περιόδου. Επιθυμούσα
να γράψω και άλλα, να ξεσπάσω, όμως ο πυρετός και η συγκίνηση με εμποδίζουν …
Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο μου το αφιερώνω
στην μνήμη των τριών αθώων παιδιών που έφυγαν απρόσμενα στο Μεσορόπη της
Καβάλας και εύχομαι Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ να δέχεται τις προσευχές τους, όπως των ΑΓΙΩΝ
ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ για να βρεθούν Πραγματικοί Έλληνες να νοιασθούν για τον
λαό τους. Το αφιερώνω και στους συντετριμμένους γονείς και στους συγγενείς τους
με την σιγουριά ότι βρήκανε καλούς πρεσβευτές στην ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ.
Αυτά αδελφοί γράφαμε τότε, μη γνωρίζοντας ότι δεν
υπάρχει πάτος στην κατηφόρα προς την σκλαβιά που μας επέβαλλαν.
Σήμερα όμως αντικρύζουμε και τις άλλες εκπλήξεις ή
μάλλον και τα άλλα καμίνια που μας ετοίμασαν για να μας ρίξουν.
Σύντομα έρχεται η ώρα που μέσα από τα καμίνια θα ψέλνουμε και θα πηδάμε έξω από αυτά
« ω, παίδες, ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε,
λαός υπερυψούται εις πάντας τους αιώνας!».
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας