Θα έπρεπε αυτό να μας έκανε εντύπωση , πως ένας τόσο μεγάλος Άγιος που έζησε σε εκείνα τα χρόνια δεν μίλησε συγκεκριμένα για αυτό το κομβικό σημείο της ιστορίας μας;
Τόσες Μαρτυρίες , τόσοι προσκυνητές τον επισκέφτηκαν, αλλά ο Άγιος Παϊσιος δεν επικεντρώθηκε ποτέ πάνω σε αυτό το γεγονός .
Θα αναρωτηθείτε...
Μήπως το απέρριπτε σαν γεγονός , όπως κάνουν όψιμα πολλοί που επιθυμούν να γίνουν δημοφιλείς ;
Μήπως το θεωρούσε μύθο ;
Έτσι απευθυνθήκαμε σε ένα πνευματικό του τέκνο να μας διασαφηνίσει τι συνέβη .
Και λάβαμε μια αληθινή και συνάμα πνευματική απάντηση .
Μας είπε :
" γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο Άγιος αυτός μιλούσε για τα Εθνικά μας θέματα με μεγάλο ζήλο γιατί και η αγάπη προς την πατρίδα του ήταν πολύ μεγάλη , θα απέφευγε άραγε να μιλήσει για εκείνες τις μέρες ;
Και αν σιώπησε ήταν όχι γιατί θεωρούσε μύθο το Πολυτεχνείο , αλλά γιατί γνώριζε ότι θα πρέπει πάντα να είμαστε μονιασμένοι γιατί στην πρώτη ρωγμή κινδυνεύουμε βλ.Κυπριακό.
Είχε βαθειά συναίσθηση αυτού που λέμε Εθνική Ομόνοια γιατί έζησε τον σπαραγμό του Εμφυλίου Πολέμου σαν στρατιώτης στο μέτωπο και εκεί ευχαριστούσε τον Άγιο Θεό γιατί ήταν Ασυρματιστής και δεν κρατούσε όπλο .
Έτσι ο Άγιος προτίμησε να κάνει σιωπή και προσευχή και όχι να σκαλίζει πληγές .
Ταυτόχρονα με αυτή την σιωπή του μας έδειχνε τον δρόμο της Σωτηρίας του Έθνους μας που είναι η Ενότητα και Ολότητα με τον Χριστό και μεταξύ μας "
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας