Η Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Θάσο και το θαύμα στη σπηλιά του Αγιάσματος
Αποτελεί το σημαντικότερο προσκύνημα της Θάσου, με εκατοντάδες πιστούς να συρρέουν κάθε χρόνο. Είναι η Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που βλέποντας την από μακριά, θαρρείς πως «ακροβατεί» στην άκρη του απόκρημνου βράχου. Και μπροστά της απλώνεται το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, προσφέροντας μία εκπληκτική θέα που κόβει την ανάσα.
Το μοναστήρι του αρχαγγέλου Μιχαήλ βρίσκεται στα νοτιοανατολικά και απέχει από το Λιμένα 35 χλμ. Είναι χτισμένο σε γκρεμό πάνω από τη θάλασσα με θέα το Αιγαίο και το Άγιο Όρος.
Στη μονή Αρχαγγέλου φυλάσσεται τεμάχιο Τιμίου Ήλου (τμήμα ενός από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν για τη Σταύρωση του Χριστού), που είχε αφιερώσει ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Γ’ Βοτανειάτης στη μονή Φιλοθέου.
Ιστορικό
Βλέποντας οι βάρβαροι και κακότροποι Αγαρηνοί τη δόξα του προσκυνήματος, φθόνησαν και θέλησαν να θέσουν τέρμα στην ευλάβεια αυτή των πιστών και στα θαυμάσια του Αρχαγγέλου. Γι’ αυτό, τρεις από αυτούς ήλθαν με πλοίο από τη θάλασσα και ανέβηκαν πάνω στο Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Θάσο. Ο πιο θρασύς από αυτούς τόλμησε να μπει μέσα στην εκκλησία και να μιάνει την πηγή του Αγιάσματος, που έτρεχε μέσα εκεί για τόσα χρόνια. Τη στιγμή όμως εκείνη κεραυνοβολήθηκε από τον Αρχάγγελο και έπεσε πάνω στις πλάκες τις εκκλησίας, πτώμα νεκρό, άξια τιμωρημένο για την αναίσχυντη πράξη του.
Αυτοστιγμεί όμως η πηγή του Αγιάσματος στέρεψε, εξαφανίστηκε από την εκκλησία και σαν να βυθίστηκε, από τότε ανέβλυσε κάτω στα βράχια σε μια σπηλιά κοντά στη θάλασσα. Οι άλλοι δύο Τούρκοι φοβήθηκαν, κατέβηκαν τρέχοντας στη θάλασσα να σωθούν, μπήκαν στο πλοίο τους να διαφύγουν, αλλά δεν άργησαν κι αυτοί να συντριβούν πάνω στους απότομους βράχους του γιαλού, από τη μανιασμένη θάλασσα, που σαν όργανο της Θείας Δίκης, τους ανταπέδωσε τη φοβερή τους πράξη. Την άλλη μέρα κάποιος ιερέας, που λεγόταν Δημήτριος, ήλθε να λειτουργήσει με μερικούς ασθενείς για την υγεία τους. Μπαίνοντας στο Ναό βλέπει το πτώμα του Αγαρηνου και στερεμένη την πηγή του Αγιάσματος. Μεγάλος φόβος και θλίψη κυρίευσε όλους τους προσκυνητές. Επειδή ήταν απόγευμα, σύρθηκαν σε ένα μέρος κάπως προστατευμένο, σε ένα κοίλωμα στο βράχο, για να περάσουν τη νύχτα πολύ φοβισμένοι και θλιμμένοι.
Τη νύχτα εκείνη φανερώνεται στον ιερέα ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ και του λέει: «Πήγαινε στο Ναό μου και βγάλε έξω και ρίξε μακριά το ακάθαρτο εκείνο σώμα και πάρε τους αρρώστους και κατεβείτε κάτω στο γιαλό, στη θάλασσα και σε όποια σπηλιά δείτε φως,μπείτε και να λουσθούν εκεί οι ασθενείς και θα γίνουν καλά». Έτσι και έγινε. Ο ευλαβής ιερεύς,αφού έκανε αγρυπνία, προς τον Όρθρο, έβγαλε έξω από την εκκλησία το ακάθαρτο πτώμα κατά την προσταγή του Αρχαγγέλου και μετά όλοι μαζί κατέβηκαν στη θάλασσα.
Εκεί ψάχνοντας, βλέπουν σε ένα μικρό σπήλαιο φως λαμπρό και φοβισμένοι άρχισαν να φωνάζουν: «Κύριε ελέησον!» και «Αρχιστράτηγε βοήθησον!».
Όταν πλησίασαν στο σπήλαιο, έπαυσε το φως κι αισθάνθηκαν έντονη ευωδία. Επειδή δε ο τόπος του σπηλαίου ήταν στενός και μπήκαν γονατιστοί, όλο αυτό το μέρος πήρε το όνομα «Γοναταίς», γιατί όποιοι πήγαιναν στο Αγίασμα, έπρεπε να μπουν γονατιστοί. Αφού μπήκαν έτσι μέσα και λούσθηκαν οι άρρωστοι, κατά το λόγο του Αρχαγγέλου, θεραπεύτηκαν.
Από τότε, όλοι αυτοί, που κατεβαίνουν στη σπηλιά του Αγιάσματος με ευλάβεια και πίστη, θεραπεύονται.
Ο ιερεύς Δημήτριος αφού έμεινε εκείνη τη μέρα στο Ναό, τον καθάρισε, έκανε αγιασμό και λειτούργησε το άλλο πρωί.
ΠΗΓΗ