Μνήμη ενδόξου «Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, του Μάρτυρα, Ομολογητή και Θαυματουργού»!!! (4 Νοεμβρίου).
Ο ένδοξος Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Μάρτυρας, Ομολογητής και Θαυματουργός, είναι ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας Άγιος του 20ου αιώνος. Οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς δεν τον γνωρίζουν. Όποιος όμως γνωρίσει τον μαρτυρικό του βίο, συγκλονίζεται από το σθένος αυτού του ταπεινού ανθρώπου του Θεού, που το μαρτύριο αλλά και η αφοσίωση του στον Θεό, μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα αντίστοιχα των Μαρτύρων των πρώτων μετά Χριστού αιώνων. Ιδιαίτερα δε, η καρδιά λυγίζει, όταν δέχεται την αγάπη του Αγίου Γεωργίου, γιατί σαν γάργαρη πηγή αναβλύζει λυτρωτικό ύδωρ ικανό να δροσίσει κάθε πονεμένη καρδιά σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή του μάταιου αυτού βίου.
Ο βίος του υπήρξε μαρτυρικός και συγκλονιστικός. Ο Άγιος έζησε στα μαύρα χρόνια των διωγμών στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου το αθεϊστικό καθεστώς πίστευε πως θα διόρθωνε τα λάθη του Διοκλητιανού και του Νέρωνος!
Ο Άγιος φυλακίστηκε σε υγρή και σκοτεινή φυλακή, διαπομπεύτηκε από τους βασανιστές του στους δρόμους, δεμένος και χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι' αυτόν: "Να ο Προφήτης"!
Πυροβολήθηκε και δέχτηκε τρεις σφαίρες. Μια τον χτύπησε στο σιδερένιο περίβλημα της εικόνας της Παναγίας που φορούσε, η άλλη τον βρήκε επιδερμικά στον λαιμό και η τρίτη στα πόδια. Ο Όσιος διασώθηκε θαυματουργικά και τελικά του χάρισαν τη ζωή, γιατί υπήρχε νόμος που έλεγε: "Να αθωώνεται κάθε κατάδικος που δέχεται τρεις σφαίρες όχι θανάσιμες".
Συνελήφθη και πάλι και του ζητήθηκε να απαρνηθεί την Ορθοδοξία του, όμως ο μοναχός τότε Συμεών, χτυπώντας με ένταση το χέρι του στο τραπέζι του ανακριτή είπε με έντονη φωνή: "Εσύ δεν έχεις εξουσία περισσότερη από τον Θεό", γι' αυτό και τον φυλάκισαν και πάλι, σε σκληρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες.
Ο Άγιος ασθένησε βαριά, του έπεσαν τα δόντια και ένιωθε φριχτούς πόνους στα πόδια, όμως με την θαυματουργή επέμβαση του Θεού, ευγενείς άνθρωποι της περιοχής κατάφεραν να τον αποφυλακίσουν.
Εξέρχεται ο Όσιος με τα στίγματα του Μάρτυρος και του Ομολογητού και χειροτονείται Ιερεύς στις 8 Σεπτεμβρίου του 1928, λαμβάνοντας το όνομα Γεώργιος.
Ξεκινά μια νέα περίοδος πνευματικών αγώνων, όπου ο Άγιος γίνεται για τους ανθρώπους, φως, παραμυθία και δύναμη.
Προικισμένος με το χάρισμα της διορατικότητας απεκάλυπτε τα προβλήματα των ανθρώπων και ως σοφός ιατρός προσέφερε τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα, καθοδηγώντας τους ανθρώπους στο δρόμο του Θεού.
Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται και το 1929, γίνεται πραγματικότητα η επιθυμία του να έρθει στην Ελλάδα που τόσο αγαπούσε.
Αποβιβάζεται στο λιμάνι της Αγιοτόκου Θεσσαλονίκης, που σαν δεύτερο Απόστολο Παύλο, υποδέχεται τον μεγάλο Άγιο των έσχατων καιρών.
Ο Θεός οδηγεί τα βήματα του στη Δράμα, όπου ο πολύπαθος Όσιος και Ομολογητής ιερομόναχος π. Γεώργιος, θα παραμείνει ως το τέλος της ζωής του.
Η αφοσίωση του στο Θεό, οι μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες και η αγάπη του για τα πλάσματα του Θεού, τον αξίωσαν να λάβει πλείστων χαρισμάτων, καθώς το χάρισμα της θαυματουργίας, τόσο όταν ήταν εν ζωή, όσο και στις μέρες μας, όπου η αγάπη του και η στήριξη του είναι εμφανής σε όσους επικαλούνται τη Χάρη του.
Διένυσε ως Άγιος ανάμεσα μας 58 ολόκληρα χρόνια μαρτυρίας, ομολογίας, ασκήσεως, ταπεινώσεως, αγάπης, αυτοθυσίας, προσφοράς, από το 1901 έως της 4 Νοεμβρίου του 1959, ημέρα της οσιακής κοιμήσεως του, όταν τα δύο κυπαρίσσια που βρίσκονται δίπλα στον τόπο του ενταφιασμού του, έγειραν προσκυνώντας για σαράντα ημέρες, εκείνον που δόξασε με την πάνσεπτη βιωτή του, τον Ζωοδότη Κύριο, στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος, στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας (Σίψα), όπου πρώτος οικιστής και κτήτορας της μονής, κατά το έτος 1939, ήταν ο επίγειος άγγελος, ο ίδιος ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.
Αν κοιτάξουμε προσεχτικά την Τίμια Κάρα του, μπορούμε να δούμε τον Σταυρό που εμφανώς υπάρχει σε αυτή, που όπως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, είναι σημάδι μεγάλης αγιότητας και κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει σε ολόκληρο το Άγιο Όρος!
Να έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου Γεωργίου, να τον τιμούμε με σεβασμό και αγάπη, για να λάβουμε πλούσια την ευλογία του και την περιφρούρηση του από τις παγίδες του αντίδικου.
Γκιουζέλης Δημήτριος