Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2024

" Αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα...! Μπροστά εκείνη και πίσω εμείς...!"

 


Μία προσφιλής εικόνα της Παναγίας τόσο γνωστή στους πιστούς είναι και η επιλεγομένη «Γλυκοφιλούσα». Πηγή εμπνεύσεως ή μάλλον μιμήσεως όλων αυτών είναι η γνωστή πρωτότυπη ιστορική Εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης ως εφέστια της Ι.Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους.


Η ιστορία της Εικόνας αυτής έχει σχέση με την εικονομαχία. Επί αυτοκράτορος Θεοφίλου στις πρώτες δεκαετίες του ενάτου αιώνα η σύζυγος του Συμεών Πατρικίου Βικτωρία, ευσεβής και ενάρετη γυναίκα, είχε στο σπίτι της τη θαυμάσια αυτή Εικόνα. Όμως επειδή οι πολέμιοι των Εικόνων έψαχναν και στα σπίτια για Εικόνες και τις έκαιγαν και τιμωρούσαν και τους κατόχους, η γυναίκα αυτή με λύπη της αναγκάστηκε να την απομακρύνει. Παρέλαβε την Εικόνα και την πήγε στην ακροθαλασσιά της Κων/πόλεως, την ασπάστηκε για τελευταία φορά και δεήθηκε στην Παναγία να βρει τρόπο διαφυλάξεώς της. Έτσι την έβαλε στη θάλασσα. Παραδόξως η Εικόνα στάθηκε όρθια και άρχισε να πλέει στα νερά από το πέλαγος του Μαρμαρά προς τον Ελλήσποντο. Η ευσεβής γυναίκα ευχαρίστησε τη Θεοτόκο, γιατί κατάλαβε ότι θέλημά της ήταν να διασωθεί η Εικόνα.

Η Παράδοση αναφέρει ότι προσόρμισε στην ανατολική πλευρά του Άθωνα και συγκεκριμένα στο λιμένα της Ιεράς Μονής Φιλοθέου. Όμως εκείνη την εποχή η Φιλοθέου δεν είχε ακόμη ιδρυθεί. Έτσι η Εικόνα έμεινε άγνωστο πού 150 χρόνια. Κι όταν κτίστηκε η Μονή Φιλοθέου και ανασυγκροτήθηκε σε Κοινόβιο, έκανε την εμφάνισή της στο γιαλό. Οι Πατέρες την είδαν και κατέβηκαν κάνοντας λιτανεία, αφού φαινόταν ότι η Εικόνα ήθελε να παραδοθεί στη Μονή. Πλησιάζοντας την είδαν να αστράφτει και με τις πρώτες κινήσεις του ηγουμένου προς τη θάλασσα η Εικόνα παραδόθηκε στα χέρια του. Βγαίνοντας από τη θάλασσα στο σημείο που την εναπέθεσαν ανέβλυσε αγίασμα, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα. Με δεήσεις και ευχαριστίες την εναπέθεσαν στον κεντρικό ναό της Μονής.

Η Εικόνα είναι αγιογραφημένη πάνω σε σκληρό και παχύ ξύλο και παρόλο που υπέστη πολλές ταλαιπωρίες, έχει τέτοια ζωντάνια σα να εξήλθε τώρα από τα χέρια του πιστού αγιογράφου. Για άγνωστο χρονικό διάστημα η Εικόνα εκτός από τα πρόσωπα ήταν επικαλυμμένη με αργυροεπίχρυσο κάλυμμα. Ο πρώην ηγούμενος της Φιλοθέου Γέροντας Εφραίμ το αφαίρεσε και φάνηκε το μεγαλείο της Γλυκοφιλούσας.

Πολλά είναι τα θαύματα της Γλυκοφιλούσης. Το 1713 απάντησε στις προσευχές του ευλαβούς εκκλησιάρχη Ιωαννικίου, που παρεπονείτο για την ένδεια του μοναστηρίου, διαβεβαιώνοντας τον ότι αυτή έχει την πρόνοια για τις υλικές ανάγκες της Μονής. Θα αναφέρουμε κι ένα που συνέβη το 1801. Ένας προσκυνητής, αφού είδε τα πολύτιμα τάματα που κρέμονταν από την Εικόνα, έβαλε στόχο να τα κλέψει. Έμεινε μέσα στο Ναό και όταν ο εκκλησιάρχης έκλεισε, ανενόχλητος έκλεψε και έφυγε για το λιμάνι της Μονής Ιβήρων. Εκεί βρήκε πλοιάριο που έφευγε για Ιερισσό. Αφού έπλευσε λίγο το πλοίο, παρά τον άριστο καιρό έμεινε ακινητοποιημένο στη θάλασσα. Όταν ο εκκλησιάρχης είδε τι είχε συμβεί, ο ηγούμενος έστειλε μοναχούς προς διάφορες κατευθύνσεις. Δύο πήγαν στο λιμάνι της Ιβήρων, είδαν ακίνητο το πλοίο, κατάλαβαν τι συνέβη, μπήκαν σε κάποια βάρκα και έφτασαν στο πλοίο. Έντρομος ο ιερόσυλος ζήτησε συγχώρηση, και οι μοναχοί φάνηκαν μεγαλόψυχοι και δε θέλησαν να υποστεί τιμωρία ο κλέφτης.



Το Αγίασμα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας


Σε αυτή την κοινωνία που ζούμε, το κακό, σαν τεράστια φωτιά, έρχεται πάνω μας και μας απειλεί κι εμάς και τα παιδιά μας. Τι πρέπει να κάνουμε, για να σωθούμε;¨ ΑΓΙΕ ΠΑΙΣΙΕ
Πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι ρώτησαν τον π. Παΐσιο:
- Γέροντα σε αυτή την κοινωνία που ζούμε, το κακό, σαν τεράστια φωτιά, έρχεται πάνω μας και μας απειλεί κι εμάς και τα παιδιά μας. Τι πρέπει να κάνουμε, για να σωθούμε;
Τότε ο Γέροντας τους διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
- Ακούστε, παιδιά μου, στην αρχή του αιώνα μας, στο Άγιο Όρος φούντωσε μια τεράστια φωτιά και απείλησε το Ρωσικό μοναστήρι. Τότε 2000 καλόγεροι και 3000 εργάτες που δούλευαν εκεί, πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και βγήκαν να αντιμετωπίσουν τη φωτιά. Όμως δεν μπόρεσαν. Μετά η φωτιά πετάχτηκε στο Βατοπέδι. Εκατοντάδες μοναχοί και εργάτες που βρέθηκαν κι εκεί δε μπόρεσαν να την σταματήσουν. Η φωτιά κατέστρεψε τα πάντα.
Στη συνέχεια προχώρησε κι ήρθε στη Φιλοθέου. Εκεί τότε ζούσαν μόνο 15 μοναχοί κι άλλοι τόσοι εργάτες. Έντρομοι πήραν τα φτυάρια και έτρεξαν έξω να αντιμετωπίσουν την πύρινη λαίλαπα που έτρωγε τα πάντα.
Όμως ένα σεβάσμιο γεροντάκι τους σταμάτησε και τους είπε:
- Που πάτε αδελφοί;
Χιλιάδες άνθρωποι στο Βατοπέδι και στο Ρωσικό δεν μπόρεσαν να σβήσουν τη φωτιά κι εμείς, καμία τριανταριά άνθρωποι, θα σώσουμε το μοναστήρι;
- Και τι θα κάνουμε γέροντα;
Πως να σωθούμε;
- Δεν μπορούμε μόνοι μας...!
Αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα...!
Μπροστά εκείνη και πίσω εμείς...!
Έτσι έκαναν. Σε λίγη ώρα, οι πυρήνες φλόγες έφτασαν έξω από το μοναστήρι, έκαψαν τα πάντα, δεν προχώρησαν όμως ούτε ένα χιλιοστό μέσα από τα σύνορα της μονής.
- Το ξέρω είπε ο π. Παΐσιος, το κακό σαν ανεξέλεγκτη φωτιά απειλεί και εσάς και τα παιδιά σας.
Όμως αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα και μη φοβάστε!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί το σπίτι μας...!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί τα παιδιά μας...!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί τη ψυχή μας...!
Γιατί η Παναγία είναι η Μάνα του Θεού και η Μάνα όλου του κόσμου και καμία φωτιά δεν είναι πιο μεγάλη από την αγάπη της...!
Τα χέρια της είναι φτερούγες και καμία συμφορά δεν είναι πιο ισχυρή από την Προστασία της!
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
ΗΧΟΣ Δ΄
Εἰκὼν ἡλιόμορφε, Γλυκοφιλοῦσα σεπτή, ἀγκάλαις σου φέρουσα τὸν τοῦ παντὸς Ποιητὴν, τὴν Ποίμνην σου φύλαττε. Πόθῳ τὴν Σὲ τιμῶσαν, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, πέμπουσα τὰς ἀκτῖνας τῶν λαμπρῶν σου θαυμάτων, Μονὴν τοῦ Φιλοθέου φρουροῦσα λιταῖς ἀκοιμήτοις Σου.
ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ
Ἐπικρατούσης αἱρέσεως, τῆς σεπτῆς Παρθένε εἰκόνος σου σαφῶς προνοεῖς· Καὶ διὰ ποντοπορίας τῇ σῇ Μονῇ προσφέρεις ὡς δῶρον ἐπάξιον ταύτην δὲ ἡμεῖς Γλυκοφιλοῦσαν ὀρθῶς ἐπικαλοῦντες, σὲ μακαρίζομεν.
ΗΧΟΣ Δ΄
Ὡς δώρημα τέλειον, ἐκ Βυζαντίου Ἁγνή, τὴνθείαν Εἰκόνα σου, ἡ Φιλοθέου Μονή, ἐδέξατο χαίρουσα· ἥνπερ Γλυκοφιλοῦσαν, προσφυῶς προσφωνοῦσα, χάριν ἀεὶ καρποῦται, ἐξ αὐτῆς καὶ βοᾶ σοι· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Γλυκοφιλούσης τὴν Εἰκόνα τὴν ὑπέρτιμον,
Τὴν καταπλεύσασαν ἡμῖν ἀπὸ τοῦ Βύζαντος,
Προσελθόντες προσκυνήσωμεν ἐκβοῶντες·
Οἷα Μήτηρ συμπαθὴς τοῦ Παντοκράτορος,
ἡμῖν δίδου οἰκτιρμῶν σου τὰ δωρήματα,
τοῖς κραυγάζουσι· χαῖρε πάντων Βασίλισσα.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
ΠΗΓΗ ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ