- ΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ!
- ΓΙΑΤΙ;
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60 ἕνας δεκαεννιάχρονος Έλληνοαυστραλός,
ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζί μέ μερικούς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα
Τό συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο
ἀνά τόν κόσμο.
Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς:
-‘’Τότε ἦταν πολύ τῆς μόδας τά διάσημα μέλη τῶν ρόκ συγκροτημάτων νά ἐπισκέπτονται στήν Ἰνδία κάποιον γκουρού (=διδάσκαλο γιά μύηση στόν Βουδδισμό) γιά συμβουλές καί πνευματική καθοδήγηση!
Ἄρχισα, λοιπόν, νά πηγαίνω καί ἐγώ.
Σέ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουρού ἀκουμποῦσε τό χέρι του στό κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη λέγοντας:
-«Σοῦ μεταδίδω γνώση».
Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά μου, σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: - «Βγάλε τόν σταυρό σου» (!)
Ἦταν ἐπίσης τῆς μόδας, τότε,
γιά μᾶς, νά φορᾶμε σταυρό.
Ὄχι πώς πιστεύαμε, ἀλλά τόν φορούσαμε
ὡς διακοσμητικό, μᾶλλον, στοιχεῖο.
Ἐξεπλάγην ἀπό τήν προτροπή τοῦ γκουρού
καί τοῦ εἶπα:
-«Γιατί»;
Ἀπάντησε ὁ γκουρού:
- «Δέν μπορῶ νά σοῦ μεταδώσω γνώση.
Λοιπόν, θά τόν βγάλεις;»
Ἀπάντησα:
- «Ὄχι».
Καί ἔφυγα, συγκλονισμένος ἀπό τό γεγονός.
Γιατί δέν μποροῦσε νά δράσει ὁ γκουρού (εἰδωλολάτρης!) ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ ;
Τί εἶναι, ἐπιτέλους, ὁ Σταυρός;
Ἄρχισα νά διαβάζω μέ πάθος τό Εὐαγγέλιο.
Ἔτσι ἀνακάλυψα τήν πίστη στόν Χριστό.
Τά παράτησα ὅλα.
Ἔγινα ὀρθόδοξος χριστιανός.
Ἔκανα θεολογικές σπουδές καί ἀφιέρωσα τήν ζωή μου στόν Χριστό, γενόμενος μοναχός’’.
Ὁ ἄλλοτε μουσικός τῆς ρόκ εἶναι σήμερα
ὁ επίσκοπος π. Θεμιστοκλῆς.
Ἐπί εἴκοσι χρόνια ἱεραπόστολος
στή Σιέρρα Λεόνε τῆς Ἀφρικῆς.
Ἐκεῖ, μέ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση καί κάτω ἀπό τρομακτικά δύσκολες συνθῆκες, μεταδίδει τήν πίστη στούς ἀφρικανούς ἀδελφούς μας φροντίζοντας, ὅσο μπορεῖ
καί τίς τεράστιες ὑλικές τους ἀνάγκες.
Διεθνῶς εἶναι γνωστός
ὡς ὁ «ἅγιος των φτωχών» !
Ὅταν, λοιπόν φορᾶμε τόν Σταυρό μας
ἤ κάνουμε τόν Σταυρό μας μέ ἀκλόνητη πίστη
καί ἐμπιστοσύνη στό Χριστό, εἶναι σάν νά ἀκουμπᾶ πάνω μας ὁ ἴδιος ὁ Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα».
Πηγή:
π. Νίκων Κουτσίδης,
Λυχνία Νικοπόλεως