1 Ὀκτωβρίου
Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδός
Τὴν ἴδια μέρα ἑορτάζει κι ὁ ἅγιος Pωμανὸς ὁ Μελωδός. Ὁ πρίγκιπας τῶν Μελωδῶν κι ὁ Πίνδαρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ποιήσεως. Προέρχεται κι αὐτὸς ἀπ’ τὴ Συρία. Ἤξερε γράμματα ὅμως ἑλληνικὰ ἄριστα, ὅσο λίγοι. Ἔφυγε ἀπὸ ’κεῖ, ἀπ’ τὰ Ἔμεσα τῆς Συρίας, πῆγε στὴ Βηρυτό, ἔγινε διάκονος, κι ἀργότερα, τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος, στὰ χρόνια τοῦ Ἀναστασίου, τοῦ Α´, 491–518, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη κι ἐμόνασε στὴν Παναγία τοῦ Κύρου. Καὶ πήγαινε καὶ στὴν Παναγία τῶν Βλαχερνῶν, ’κεῖ πό ’γινε κι ὁ Ἀκάθιστος καὶ τόσα ἄλλα σπουδαῖα γεγονότα, καὶ ἀγρυπνοῦσε. Γύριζε ξανὰ στὴν Παναγίτσα τοῦ Κύρου, στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μανούλας του, κι ἔμενε ἐκεῖ. Ἦτο ὅμως κακόφωνος καὶ στενοχωριότανε. Καὶ παρακαλοῦσε τὴν Παναγία νὰ τοῦ δώσει δύναμη. Κι ἕνα βράδυ, τὰ Χριστούγεννα, καθὼς ἐκοιμᾶτο, ἦλθε ἡ Κυρία, τὸν ἐπεσκέφθη, τοῦ ἔδωσε ἕναν τόμο, ἕνα χαρτί, καὶ τοῦ λέει: «Αὐτό, Pωμανέ, νὰ τὸ φᾶς». Ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ τό ’φαγε. Καὶ ξύπνησε. Καὶ τότε τοῦ ’ρθε Θεία ἔμπνευση, νὰ γράφει καὶ νὰ μελουργεῖ ὕμνους. Ποίηση καὶ μουσικὴ τοῦ ἰδίου. Γι’ αὐτὸ λέγεται καὶ Μελωδός. Πῆγε στὴν ἐκκλησία, ἦταν Χριστούγεννα, βράδυ, κι ἀνέβηκε στὸν ἄμβωνα καὶ τί ἔψαλλε; «Ἡ παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει». Τὸ Κοντάκιο τῶν Χριστουγέννων. Αὐτὸ εἶναι μόνο τὸ προοίμιον, ὑπάρχουν κι ἄλλα κομμάτια, τά ’χουμε διαβάσει ἄλλη φορά.
Ἔζησε ἐκεῖ στὴ μονή, βοήθησε πολλοὺς καὶ πολλά, κι ἔγραψε ὕμνους γιὰ τὸν Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους καὶ γιὰ διάφορα ἄλλα γεγονότα τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ σύγχρονα. Ὅπως γιὰ τὴ Στάση τοῦ Νίκα κλπ. Καὶ ὕστερα, πλήρης ἡμερῶν, ὁ ἅγιος Pωμανὸς ἀνεπαύθη, στὰ 555, 1η ’Oκτωβρίου. Μεγάλη ψυχή! Ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε καὶ τὸ ἔργο του, ἐν Ἑλλάδι, καὶ τὸ διαβάζομε. Καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε. Ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος, ἦταν ὅλος μέσα στὴ Χάρη. Κι ὅ,τι ἔγραφε ἦταν τέλειο. Καὶ εἶναι τέλειο.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης ( που τέτοια ημέρα εόρταζε γιατί τιμάει η Εκκλησία μας και τον ΑΓΙΟ ΑΝΑΝΙΑ
Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.
ΠΗΓΗ - ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ