"Δέν παρέλειψα νά τονίσω τήν πρόσφατη διάσωση τῶν Ἱ. Μονῶν Ἁγίου Ἐφραίμ Νέας Μάκρης καί τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Πεντέλης, ὅπως παλαιότερα ὅλου τοῦ Προκοπίου Εὐβοίας καί τῆς Ἱ.Μονῆς Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος, μέ ἐκπληκτική θαυμαστή προστασία ἀπό τόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο καί τούς ὁσίους Δαυΐδ καί Ἰάκωβο τῆς Μονῆς.
Ἐπικαλέστηκα ―ἀπό τά ἱστορικά (καί συναξαριακά) δεδομένα τοῦ Βυζαντίου― τήν ἐλεγκτική διαμαρτυρία καί τήν προφητική παρρησία τοῦ ὁσίου Δανιήλ, τοῦ μεγάλου Στυλίτη τῆς Χαλκηδόνας, πού ἀνέσωσε τελικά τήν Κωνσταντινούπολη ἀπό μαζικότερη καταστροφή πυρκαγιῶν, ζητώντας ἀπό τόν τότε Αὐτοκράτορα καί τόν Πατριάρχη νά κηρύξουν μετάνοια, νηστεία καί δεήσεις ταπείνωσης στό λαό. Δυστυχῶς δέν ἀνέμεναν τόση μεγάλη καταστροφή ἀπό τήν πυρκαγιά. Καί ἀφοῦ διαπίστωσαν τό μέγεθος, ταπεινωμένοι καί τρομοκρατημένοι, κατέφυγαν στή μεσιτεία τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, πού δέν εἶχαν ἀποδεχθεῖ τίς προτροπές του. Ὁ στυλίτης τούς ζήτησε προθεσμία νά προσευχηθεῖ καί ὅποια ἀπάντηση ἔπαιρνε, θά τούς ἐνημέρωνε. Ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι γιά ἑπτά μέρες ἀκόμη ἡ φωτιά θά καίει καί θά καταστρέφει τήν Πόλη, γεγονός τό ὁποῖο καί ἐπαληθεύθηκε.
Μακάρι νά μπορούσαμε νά κρατούσαμε τούς θεούμενους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας γιά νά περιορίσουν τό κακό πού μᾶς βρῆκε. Νά γλίτωναν μέ κείνην τή νηστεμένη ξάγρυπνη διάτορη δέησή τους τά παιδιά μας καί τούς δικούς μας, ἀπό τό σαδισμό τοῦ ἀντιδίκου τῆς σωτηρίας μας, τήν κακία τοῦ “ἀπ᾽ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου διαβόλου”.
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
από το άρθρο