Όπως είχε αποκαλύψει το kalavrytanews.com, τον Μάΐο του 2023, η Συνοδική Επιτροπή Νομοκανονικών και Δογματικών Ζητημάτων σε συνεδρίασή της, έδωσε θετική εισήγηση στην αγιοκατάταξη του Παπουλάκου από τον Άρμπουνα Καλαβρύτων, κατά κόσμον Χριστόφορου Παναγιωτόπουλου.
Η εισήγηση πήγε στα χέρια της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου η και ανέγραψε τον Άγιο Παπουλάκου στις Αγιολογικές Δέλτους της Εκκλησίας και πριν από λίγη ώρα εγκρίθηκε από το Πατριαρχείο.
Χριστόφορος (Παπουλάκος)
Ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, γνωστός ως Παπουλάκος (Άρμπουνας Αχαΐας, 1770 - Άνδρος, 18 Ιανουαρίου 1861) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος μοναχός και κήρυκας.
Γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Άρμπουνας της επαρχίας Καλαβρύτων ως Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος και αρχικά εργαζόταν ως κρεοπώλης. Ήταν τελείως αγράμματος, όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αρχικά μόνασε στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει. Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό του. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας και της κλοπής, και υπέρ της προσευχής. Μέσα από τα κηρύγματα του καυτηρίαζε την πολιτική της Βαυαρικής διακυβέρνησης και την συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας. Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματα του.
Έξι μήνες αργότερα ο Παπουλάκος ξεκίνησε περιοδεία στην νότια Πελοπόννησο συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμα του. Ύστερα από πιέσεις, ο Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του Παπουλάκου σε μοναστήρι. Ο Παπουλάκος κατέφυγε στην Μάνη για να σωθεί. Στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία, και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση. Επρόκειτο να δικαστεί από το κακουργιοδικείο Αθηνών ως στασιαστής, αλλά τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου υποχρέωσαν τον Όθωνα να του δώσει αμνηστία. Το 1854 εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της Άνδρου, όπου απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου 1861 και ετάφη. Κατά τη διάρκεια της παραμονή του στο μαναστήρι, δεχόταν πλήθος επισκεπτών.
Η σκέψη του επηρεάστηκε πολύ από τον πνευματικό του δάσκαλο Κοσμά Φλαμιάτο, των οποίων η δράση υπήρξε παράλληλη και η διδασκαλία παρόμοια..