Δικαίως λοιπόν, καὶ ἡ Κόνιτσα στὴν ὁποία μεγάλωσε, ἀλλὰ καὶ ἡ Μονὴ Στομίου στὴν ὁποία ἀργότερα ἀσκήθηκε, γεραίρουν τὴν μνήμη του!
Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς 11 Ἰουλίου, πραγματοποιήθηκε πανηγυρικὸς Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία, στὴν μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ἰδαιτέρως ἀγαπημένης Ἁγίας του Ὁσίου.
Ἐνῶ τὸ βράδυ, τελέστηκε ὁλονύκτια Ἀγρυπνία (21:00 – 04:30), μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους Πιστῶν, ἀλλὰ καὶ Κληρικῶν ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Πατρίδος μας.
Τὸ διάστημα ποὺ μόναζε ὁ Ὅσιος στὸ Στόμιο, εἶχε γράψει τὸ παρακάτω ποίημα γιὰ τὴν Μονή:
Μοναστηράκι ἐρημικὸ μὲ φύση στολισμένο
μ΄ εὐλάβεια οἱ πρόγονοι σὲ εἴχανε χτισμένο,
μ΄ ἀφιερώματα πολλὰ σὲ εἶχαν προικισμένο,
μὲ καλογέρους καὶ παπᾶ πάντοτε φρουρημένο·
καὶ τώρα στὶς ἡμέρες μας νά εἶναι ῥημαγμένο,νὰ εἶναι τὸ καντηλάκι σου πολλὲς φορὲς σβησμένο,τὸ κατανυκτικὸ Ἐκκλησάκι σου νά κλαίει λυπημένο,π αρηγόρητο γιὰ τὸ κτίριο τὸ γερμανοκαμένο.
Ἐπαραχώρησε ἡ Παναγία νὰ καῆ ἐξ ἁμαρτιῶν μας
γιατί ἐμεταστρέψαμε οἱ νέοι στὸν καιρό μας·
ἀφήσαμε τραγούδια κλεφτουριᾶς τὸν ἐθνικὸ χορό μας
καὶ πέσαμε στὰ αἰσχροφράγκικα, οὐαὶ στὸν σκοτινό μας.
Μὰ πάλι δὲν τὸ νιώσαμε Δέσποινα Παναγία
πώς πρέπει νὰ γιορτάζουμε πάντοτε μὲ ἀγρυπνία
καὶ ὄχι μὲ αἰσχροὺς χοροὺς καὶ βροντοτραγούδια
κ΄ ἔξω ἀπ΄ τὸν Ἱερό σου Νάρθηκα νὰ βρίζουμε τὰ θεῖα.
Ποίημα Ἁγίου Παισίου Ἁγιορείτου, ἐγράφῃ ἐν Ἱερᾷ Μονῇ Στομίου (1958-1962).
Πηγή https://www.romfea.gr/diafora/57802-eortastike-i-mnimi-tou-osiou-paisiou-stin-i-m-stomiou-konitsis