Μία ημέρα, που ο όσιος προσευχόταν μόνος του, του παρουσιάσθηκε ένας καβαλλάρης, και τον πήρε μαζί του. Του μίλησε με αγάπη και του ανέφερε πού θα τον πήγαινε και τι θα έκανε εκεί που θα τον άφηνε. Η απόσταση που διήνυσαν ήταν μεγάλη, αλλά τη διέβησαν σε σύντομο χρόνο. Ο νέος αυτός συνοδός του ήταν ο Μεγαλομάρτυς άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, του οποίου το όνομα θα λάμβανε και θα του ήταν προστάτης και φύλακας για όλη την κατοπινή του ζωή.
Μία νύχτα ο Αναστάσης (Ο Αναστάσης Σπυριδόπουλος φιλοξένησε για δύο χρόνια περίπου στο σπίτι του τον Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη κατά παράκληση του Οσίου) άκουσε ποδοβολητό άλογου στην αυλή. Βγήκε στο παράθυρο και είδε έναν νεαρό αστραφτερό καβαλάρη να ξεπεζεύει και να ανεβαίνει τις σκάλες. Μπήκε στο σπίτι και ακούστηκε να ανοίγει η πόρτα του δωματίου του Γέροντα.
Όλη τη νύχτα ακούγονταν συνομιλίες.
Το πρωΐ όταν ξημέρωσε, ρώτησε τον Γέροντα:
- Γέροντα, απόψε είχες επισκέπτη;
- Ναι, του απάντησε. Ήταν ο Άγιος Γεώργιος! Λοιπόν, αφού τον είδες γιατί δεν σηκώθηκες να ανάψεις το θυμιατό, να του ζητήσεις, να τον επικαλεστείς και ό,τι θα ζητούσες να σου γινόταν;
- Δυστυχώς, λέει ο Αναστάσης, εγώ τότε δεν ήξερα τίποτε από πνευματικά…
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας, ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» Έκδοση της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα)