" Μια μέρα δύο κορίτσια που πηγαίνουν εδώ στο σχολείο των Δυτικών, ήλθαν να εξομολογηθούν· και τα ρώτησα: «Δεν σας λέγουν να κάμετε καμιά προσευχή στο σχολείο που μένετε;» Λένε: «Μας λέγουν να λέμε “Χαίρε, Μαρία”». «Δεν σας λέγουν να λέτε τίποτε άλλο μαζί με το “Χαίρε, Μαρία”;» Λέγουν, όχι. «Στο σπίτι σας πώς το λέγατε;» «Λέγαμε, “Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου”… Εδώ μας λένε να λέμε μόνο “Χαίρε, Μαρία”».
Βλέπετε πώς το γυμνώνουν οι αιρετικοί;
Γι’ αυτό δεν πρέπει να πηγαίνουν τα παιδιά σ’ αυτά τα σχολεία. Έπρεπε το κράτος να έχει μέσα στα ελληνικά και ορθόδοξα σχολεία διδασκάλους να μαθαίνουν τα παιδιά, όταν θέλουν, και άλλες γλώσσες· όχι να πηγαίνουν στα σχολεία των αιρετικών.
Πόσα παιδιά άλλαξαν τη θρησκεία απ’ αυτή την αιτία; Άφησαν το φως και πήγαν στο σκοτάδι· άφησαν τον Χριστό και πήραν τον σατανά. Άφησαν την αλήθεια και εγκολπώθηκαν το ψεύδος. Άφησαν την γαλήνη και πήγαν στη φουρτούνα και στην τρικυμία άλλης θρησκείας. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ εγώ να πω τίποτα· πρέπει να φροντίσουν οι αρμόδιοι. Στο ζήτημα αυτό χρειάζεται μεγάλη διδασκαλία, και εγώ δεν είμαι σε θέση· διότι εγώ ξέρω να λέω λόγια απλούστατα.
Σας φθάνουν όμως όσα ακούσατε σήμερα από την εκκλησία, τα οποία φυλάξτε τα μέσα στα μυαλά σας· και ας τρέχουμε όλοι στην Παναγία σε κάθε περίσταση. Μοναχοί και κοσμικοί στην Παναγία να καταφεύγουμε και να την παρακαλούμε, για να την έχουμε και εμείς και σεις προς βοήθειά μας."
(2 Απριλίου 1955)
Άγιος Άνθιμος της Χίου
Από το περιοδικό “Ορθ. Φιλόθεος Μαρτυρία”, Διδαχές από άγιες μορφές, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 31.