ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΕΩΣ ΑΝΩΜΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΡΠΑΧΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, πνευματικός υιός του Οσίου Γερασίμου, στη διαδικτυακή ομιλία του ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Στήν περασμένη ὁμιλία παρουσιάσαμε τά πρῶτα χρόνια τῆς ὁσιακῆς ζωῆς τοῦ νέου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Μικραγιαννανίτου καί Ὑμνογράφου. Σκιαγραφήσαμε σύντομα τήν πρώτη δύσκολη περίοδο τῆς μονώσεώς του στήν Καλύβη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, μετά τήν πρόωρη καί ἀπροσδόκητη ἐπιστροφή τοῦ Γέροντός του στόν κόσμο, ἀλλά καί τίς εὐλογίες πού δέχθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο ἀξιώθηκε νά δεῖ «λάμποντα ὑπέρ χιλίους ἡλίους».
Καί ἀκόμη ἀναφερθήκαμε στό χάρισμα τοῦ Ὑμνογράφου πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί τήν ἀναγνώρισή του ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, καθώς καί τήν ἐκπλήρωση τοῦ πόθου του νά ἀνεγείρει ναό τῶν ὁσίων Πατέρων Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους μέσα στό σπήλαιο στό ὁποῖο ἀσκήτευσαν.
Τά θαυμαστά γεγονότα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἐντρύφησε στήν προσευχή, τήν ἄσκηση, τήν ταπείνωση ἐπί 70 σχεδόν χρόνια στήν ἄγονη καί ἀπαράκλητη Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, εἶναι μερικά μόνο ἀπό ὅσα γνωρίζουμε, καί αὐτά εἶναι ἐλάχιστα σέ σχέση μέ ὅσα βίωσε ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης.
Μπορεῖ νά ἔγινε γνωστός ὡς Ὑμνογράφος, νά ἀναδείχθηκε ὡς ὁ μεγαλύτερος μεταβυζαντινός Ὑμνογράφος, νά τιμήθηκε ἐπανειλημμένα ἀπό τήν Ἐκκλησία, τήν ἑλληνική πολιτεία, τά Ἀνώτατα πνευματικά Ἱδρύματα τῆς χώρας μας, νά ἔλαβε πλῆθος διακρίσεων, μεταλλίων καί παρασήμων, νά τιμήθηκε τό 1963 ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα μέ τόν χρυσό σταυρό τῆς χιλιετηρίδος τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τή συμβολή του στήν ἐπιτυχία τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων γιά τήν ἐπέτειο, μπορεῖ τό ἔργο του νά διαδόθηκε πολύ γρήγορα σέ ὅλο τόν ὀρθόδοξο κόσμο, ἀλλά αὐτό πού τόν ἔκανε νά διακρίνεται περισσότερο καί ἀπό τό θαυμαστό ὑμνογραφικό του τάλαντο, τό ὁποῖο φιλοπόνως καλλιέργησε μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς, εἶναι ἡ μοναχική του ζωή καί προσωπικότητα.
Ὁ ἴδιος εἶχε προείπει τήν κοίμησή του. Ὅπως ἀφηγεῖται ἕνας ἱερομόναχος ἀπό τή Συνοδεία του, «Δεκαπέντε-εἴκοσι ἡμέρες πρό τῆς κοιμήσεώς του εἶχαν ἔλθει κάποιοι γνωστοί κληρικοί καί λαϊκοί στή Μικρή Ἁγία Ἄννα καί τούς φιλοξενούσαμε. Μία ἡμέρα, μετά τή θεία Λειτουργία στόν ναό τῶν ἁγίων Πατέρων Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους, ἐπιστρέφαμε στήν Καλύβη μας.
Βλέποντας οἱ ἐπισκέπτες ὅτι ὁ Γέρων Γεράσιμος εἶχε ἤδη ἑτοιμάσει τόν τάφο του, τοῦ εἶπαν: «Γέροντα, θά εἶναι μεγάλη εὐλογία γιά ἐμᾶς, νά εἴμεθα ἐδῶ τήν ὥρα τῆς ἐξόδου σου ἀπό αὐτή τή ζωή.
Φανταζόμεθα πόσοι Ἅγιοι, ἀπό αὐτούς τούς ὁποίους ὕμνησες, θά ἔλθουν γιά νά συνοδεύσουν τήν ψυχή σου!» Καί ὁ Γέρων ἀπήντησε: «Δέν θά μπορέσετε νά εἶσθε, διότι θά εἶναι Σάββατο καί ἐν καιρῷ χειμῶνος».
Καί ὄντως ἡ πρωτοφανής κακοκαιρία τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του καί ἡ σφοδρή χιονοθύελλα, ὄχι μόνο στό Ἅγιο Ὄρος ἀλλά καί στή Θεσσαλονίκη καί ἀλλοῦ, ἐμπόδισε τούς περισσοτέρους νά ἔλθουν, ὅπως εἶχε ἤδη προείπει ὁ ὅσιος, δέν ἐμπόδισε ὅμως ὅσα θαυμαστά συνέβησαν μετά τήν κοίμησή του στά ὁποῖα θά ἀναφερθοῦμε στήν ἑπόμενη ὁμιλία μας.