Ένας αδελφός μου είπε" το είπες σε πολλούς Πατέρες , πες το και στο Γέροντα Ισίδωρο τον Αγιορείτη"
" να πάρε και το κινητό του , θα τον βρεις συνήθεις ώρες στην Ιερά Μονή Φιλοθέου"
Δεν έχασα λεπτό και του τηλεφώνησα
- Γέροντα σας τηλεφωνώ από την Αθήνα να σας παρακαλέσω για κάτι...
- αμέσως πριν προλάβω να του πω οτιδήποτε, μου απαντάει
" και εγώ στην Αθήνα βρίσκομαι, έλα να με βρεις"
- έβαλα το συγγενικό μου πρόσωπο στο χειρουργείο και κίνησα να συναντήσω τον Γέροντα στην οικία που τον φιλοξενούσαν.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα ψαλλοταν ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ στις εκκλησίες μας
Με το που τον συναντώ μου λέει:
- άσε το πρόβλημα στην Υπεραγία Θεοτόκο αυτή γνωρίζει τι θα κάνει
- αυτό θα ευχηθώ το συγγενικό σου πρόσωπο να είναι πάντα υπό την ΣΚΕΠΗ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας.
Με αυτά τα πρώτα που μου είπε έφυγαν οι αγωνίες και άρχισε να μου μεταφέρει την χαρά του ότι σε λίγες ώρες θα πετούσε για την Αμερική να συναντήσει τον Αγαπημένο του Γέροντα Εφραίμ στον Άγιο Αντώνιο στην Αριζόνα.
Έκανε σαν μικρό παιδάκι, κρατώντας στην αγκαλιά του μια τεράστια φωτογραφία του Γέροντα του . Έβλεπε κάνεις την σχέση παιδιού προς πατέρα που λαχταρά να τον δει μια ώρα γρηγορότερα.
- πάρε αδελφέ και αυτές τις αναστάσιμες λαμπάδες να τις ανάψεις στην Ανάσταση που έρχεται.
- όλα θα πάνε καλά για τον συγγενή σου αλλά και για την πατρίδα μας, αρκεί να γίνουμε και να παραμείνουμε παιδιά της ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
(παλαιότερα άρθρα για τον Γέροντα Ισίδωρο.)
Ο Γέροντας Ισίδωρος ο τυφλός, είναι για το σημερινό Όρος ένα σημείο φωτεινής αναφοράς. Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει όταν ολιγόπιστα και με απογοήτευση τη ζωή σου παίρνεις λάθος, πολλές φορές και με ένα από τα πασίγνωστα σκαμπηλάκια του, που σαν χάδι τα’ νοιωσαν όσοι τα δέχτηκαν. Χαίρεται με το καθετί, μα κυρίως με το σκοτάδι των ματιών του.
Είναι αυτό που τον κρατά στερρό και εδραίο, στον δικό του Γολγοθά ώσπου του Παραδείσου τ’ όνειρο να βγει αληθινό Για αυτό και όταν ήταν μικρό παιδί στην Πάτρα, και πουλούσε λαχεία για να ζήσει, όταν μια μέρα άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός!
Και αμέσως ξανατυφλώθηκε για πάντα.
Από μικρό παιδί ο Γέροντας κατάλαβε με την αγνή του καρδιά, αυτό που κάποτε ο ίδιος ο Χριστός μας είπε στον εκλεκτό του Παύλο: Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. Το ‘χε πει πολύ όμορφα και ο Γέροντας Παΐσιος αυτό που ζει ο Πατήρ Ισίδωρος: Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ, να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.
Ο τυφλός ασκητής βέβαια και ένα άλλο διαβατήριο έχει πάντα και κρατά μαζί του. Αυτό που του επιτρέπει να επισκέπτεται τον αγαπημένο του Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα. Ο δυνατός του πόθος και η τόσο ανθρώπινη χαρά του, να γιορτάζει τις μεγάλες μέρες της πίστης μας στο πλάι του Πατέρα του, είναι τόσο εμφανή! Αυτό μας έλεγε και αργότερα γεμάτος από ενθουσιασμό παιδιού. Έκανα Πάσχα το 12 και το 13 με τον Γέροντά μου! Φέτος αν θέλει ο Θεός θα κάνω και Χριστούγεννα! Ταξίδι αμέτρητων ωρών και κούραση απερίγραπτη με έξοδα και θυσίες ποικίλες, για να βρεθεί απλά στο στασίδι πλάι του, απέναντι απ’ την Αριζονίτισσα την Παναγία. Για άλλους, αυτό θα θεωρείται σκέτη τρέλλα! Μα είναι τυφλός θα πουν, τι πάει να δει;
Ναι, είναι τρελλός για τον Θεό και θα ευγνωμονεί αιωνίως εκείνον που πότισε την ψυχή του με του γλυκού του Παραδείσου τα νάματα. Θείος έρως εν κεκαθαρμένη καρδία!