ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΛΗ ΕΙΧΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΓΙΑΤΡΟ ΕΝΑ ΑΓΙΟ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΣΩΣΕ
ΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΤΟΤΕ ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Πριν από περίπου επτακόσια χρόνια στα πυκνά δάση του Ραντονέζ, λίγο έξω από τη Μόσχα, ένας ταπεινός ασκητής έχτισε μια μικρή, ξύλινη εκκλησία και την αφιέρωσε στην Αγία Τριάδα. Λίγα χρόνια αργότερα η φήμη της αγίας ζωής του άρχισε να εξαπλώνεται παντού. Κόσμος άρχισε να καταφθάνει για να τον συμβουλευτεί και πρίγκιπες θεωρούσαν τιμή τους να μιλήσουν μαζί του. Σήμερα στη θέση της μικρής εκκλησίας υψώνεται ένα ένδοξο μοναστήρι.
Πρόκειται για τον Ρώσο άγιο Σέργιο του Ραντονέζ (1314-1392), του οποίου η μνήμη τιμάται στις 25 Σεπτεμβρίου, ενώ η εύρεση των λειψάνων του στις 5 Ιουλίου.
O όσιος Σέργιος του Ραντονέζ ντυνόταν πάντα πολύ φτωχικά. Κάποια φορά ένα χωρικός, που είχε ακούσει πολλά γι΄ αυτόν, επιθύμησε να τον δει. Όταν έφτασε στο μοναστήρι και ρώτησε πού θα μπορούσε να τον βρει, οι άλλοι μοναχοί τον έστειλαν στον κήπο, όπου εργαζόταν ο Άγιος εκείνη την ώρα. Βλέποντας έναν φτωχοντυμένο μοναχό να σκάβει τη γη, ο χωρικός θεώρησε πως τον κοροϊδεύουν.
Έφυγε από τον κήπο και επέστρεψε απογοητευμένος στο μοναστήρι. Μετά από λίγο εμφανίστηκε και ο Άγιος που είχε τελειώσει τη δουλειά του. Ο χωρικός, μόλις τον είδε, γύρισε το βλέμμα του από την άλλη μεριά. Δεν ήθελε ούτε να τον κοιτάξει, γιατί δεν πίστευε πως αυτός ο φτωχοντυμένος μοναχός ήταν ο ηγούμενος.
Ο Όσιος, που κατάλαβε τις σκέψεις του χωρικού, τον πλησίασε, του πρόσφερε φαγητό και του είπε:
– Μη στεναχωριέσαι, αδελφέ. Σε λίγο θα δεις αυτόν που επιθυμείς.
Εκείνη τη στιγμή ένας αγγελιοφόρος ανήγγειλε την άφιξη του πρίγκιπα της χώρας. Εκείνος, όπως πάντα, δεν ερχόταν μόνος.
Από κοντά ακολουθούσε και μια μεγάλη συνοδεία. Οι πόρτες του μοναστηριού άνοιξαν διάπλατα, ενώ όλοι περίμεναν να υποδεχθούν τον επίσημο επισκέπτη. Ο πρίγκιπας, μόλις μπήκε στο μοναστήρι, έπεσε στα γόνατα, έβαλε εδαφιαία μετάνοια στον όσιο Σέργιο και ζήτησε την ευλογία του. Εκείνος τον ευλόγησε με πατρική στοργή. Αμέσως μετά οι δύο άντρες, ο πρίγκιπας και ο Άγιος, κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλο και ξεκίνησαν να συζητούν.
Ο χωρικός δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε μπροστά του. Έτσι, πλησίασε έναν μοναχό και ρώτησε λίγο διστακτικά:
– Συγγνώμη, ποιος είναι αυτός που κάθεται δίπλα στον πρίγκιπα και συνομιλεί μαζί του;
– Ο ηγούμενος Σέργιος, του απάντησε εκείνος. Δεν τον έχεις συναντήσει ξανά;
Ο χωρικός, γεμάτος ντροπή, δεν αποκρίθηκε. Στάθηκε απλώς λίγο παράμερα και περίμενε.
Όταν ο πρίγκιπας έφυγε, πλησίασε τον ηγούμενο Σέργιο, έσκυψε, πήρε την ευχή του και του εξομολογήθηκε όσε σκέψεις είχε κάνει λίγο πριν.
Ο άγιος Σέργιος, γεμάτος απλότητα, του είπε:
– Μη λυπάσαι, αδελφέ, για όσα σκέφτηκες. Αντίθετα, να χαίρεσαι, γιατί μόνο εσύ σκέφτηκες σωστά για μένα.
Η περιφρόνηση του χωρικού είχε φανεί στον όσιο Σέργιο πιο μεγάλη τιμή από τις τιμές του πρίγκιπα.
https://www.pemptousia.gr/2017/07/o-agios-sergios-tou-rantonez/
Ο Όσιος και Θεοφόρος Σέργιος γεννήθηκε το 1314 στην πόλι Ροστώβ, από ευσεβείς γονείς, τον Κύριλλο και την Μαρία.
Ο Θεός, τον ξεχώρισε από βρέφος για την υπηρεσία του. Λίγες ημέρες πριν από την γέννησί του, μία Κυριακή, η μητέρα του βρισκόταν σε έναν ναό, και παρακολουθούσε την Θεία Λειτουργία. Ξαφνικά, καθώς θα άρχιζε η ανάγνωσις του Ευαγγελίου, το βρέφος φώναξε μέσα από τα μητρικά σπλάγχνα! Η φωνή του ακούσθηκε από πολλούς. Την ώρα του Χερουβικού το βρέφος φώναξε πάλι. Και όταν ο ιερέας έφθασε στην εκφώνησι• πρόσχωμεν τα Άγια τοις Αγίοις, το βρέφος φώναξε για τρίτη φορά. Όλοι τότε κατάλαβαν ότι θα γεννιόταν ένας μεγάλος Άγιος, ένας λύχνος του κόσμου και υπηρέτης της Αγίας Τριάδος.
Το βρέφος σκίρτησε στα μητρικά σπλάγχνα ενώπιον του Κυρίου, όπως ο Τίμιος Πρόδρομος σκίρτησε από χαρά, ενώπιον της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Όταν γεννήθηκε, του έδωσαν το όνομα Βαρθολομαίος. Από τις πρώτες ημέρες του φάνηκε αυστηρός νηστευτής. Δεν θήλαζε το μητρικό γάλα τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, ούτε τις ημέρες που η μητέρα του έτρωγε κρέας. Μόλις το πρόσεξε αυτό η μητέρα σταμάτησε τελείως το κρέας.
Σε ηλικία επτά ετών ο Βαρθολομαίος πήγε στο σχολείο. Μαζί του πήγαιναν και οι δύο αδελφοί του, ο μεγαλύτερος Στέφανος και ο μικρότερος Πέτρος. Τι συνέβαινε όμως; Ενώ αυτοί προώδευαν στα μαθήματα, ο Βαρθολομαίος καθυστερούσε και δυσκολευόταν πολύ, παρ’ όλο που ο δάσκαλος φρόντιζε ιδιαίτερα για αυτόν, και κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να τον βοηθήση.
Η καθυστέρησις αυτή οφειλόταν στην θεία πρόνοια, που απέβλεπε να λάβη το παιδί, την γνώσι και την σοφία σαν θείο χάρισμα και όχι σαν αποτέλεσμα ανθρωπίνης προσπαθείας.
Ο μικρός Βαρθολομαίος στεναχωριόταν συχνά, και προσευχόταν με δάκρυα για να του δώσει ο Θεός, την δυνατότητα της μαθήσεως. Και ο Κύριος δέχθηκε την προσευχή, που έβγαινε από τα βάθη της παιδικής ψυχής.
Κάποια ημέρα ο πατέρας έστειλε τον Βαρθολομαίο στο δάσος για να φέρη τα άλογα. Συνηθισμένος στην υπακοή, ξεκίνησε αμέσως. Η εργασία αυτή του ήταν πολύ ευχάριστη γιατί συνδυαζόταν με την μόνωσι και την σιωπή. Στον δρόμο του συνάντησε κάποιον μοναχό, η μάλλον κάποιον Άγγελο με μορφή μοναχού. Στεκόταν ακίνητος μέσα στο δάσος και προσευχόταν. Ο μικρός Βαρθολομαίος τον πλησίασε, του έβαλε μετάνοια και περίμενε να τελειώση την προσευχή του. Εκείνος, μόλις τελείωσε, τον ευλόγησε, τον ασπάσθηκε και τον ρώτησε τι θέλει.
-Με στέλνουν Πάτερ στο σχολείο να μάθω γράμματα• απάντησε ο Βαρθολομαίος. Όμως δυσκολεύομαι πολύ, να καταλάβω τα λόγια του δασκάλου μου. Λυπάμαι πολύ για αυτό και δεν ξέρω τι να κάνω. Προσευχηθήτε στον Κύριο για μένα.
Ο μοναχός, προσευχήθηκε, ευλόγησε πάλι το παιδί, και του είπε:
-Από τώρα ο Θεός, θα σου δώσει φωτισμό, να τα μαθαίνεις όλα, έτσι που να διδάσκης και τους άλλους.
Του έδωσε κατόπιν ένα μικρό κομμάτι πρόσφορο, λέγοντας:
-Φάγε αυτό το κομμάτι. Σου δίνεται σαν απόδειξι της χάριτος και του φωτισμού του Θεού. Είναι μικρό, αλλά τρώγοντάς το θα νοιώσης μεγάλη γλυκύτητα.
Ο μοναχός, φάνηκε σαν να ήθελε να φύγη. Ο νεαρός όμως Βαρθολομαίος, γεμάτος ευγνωμοσύνη, άρχισε να τον παρακαλή θερμά, να επισκεφθή το σπίτι του και να ευλογήση τους γονείς του. Δέχτηκε και πήγαν σπίτι. Οι γονείς του Βαρθολομαίου, που έδειχναν πάντα ιδιαίτερο σεβασμό προς τους μοναχούς, προϋπάντησαν με χαρά τον επισκέπτη τους. Του προσέφεραν τροφή, αλλά εκείνος θέλησε να προηγηθή η πνευματική τροφή. Όταν άρχισε η προσευχή, πρότεινε στον Βαρθολομαίο να διαβάση τους ψαλμούς. Εκείνος όμως του είπε:
-Δεν ξέρω Πάτερ να διαβάζω.
-Από τώρα θα σου δοθή η γνώσις• απάντησε ο μοναχός.
Αμέσως ο Βαρθολομαίος άρχισε να διαβάζη σωστά τους ψαλμούς, πράγμα το οποίο κατέπληξε τους γονείς. Αποχαιρετώντας τους ο επισκέπτης τους προφήτευσε:
Ο γυιός σας θα δοξασθή ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων. Θα γίνη εκλεκτό δοχείο του Αγίου Πνεύματος και υπηρέτης της Αγίας Τριάδος.
Όπως η ευφόρη γη δέχεται την βροχή, και πλούσια καρποφορεί, έτσι και η ψυχή του Βαρθολομαίου δεχόταν το περιεχόμενο των βιβλίων που διάβαζε. Ο Θεός• διήνοιξεν αυτού τον νουν του συνιέναι τας γραφάς (Λουκάς κδ’, 45)…
http://www.orp.gr/wordpress/?p=5728