ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το άρθρο " Ρέκβιεμ για την Ευρώπη" του Edouard Husson. /:/lecourrierdesstrateges.fr/
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
Η Ευρώπη είναι νεκρή. Και δεν μπορούμε καν να προσθέσουμε το «Ζήτω η Ευρώπη!» γιατί δεν θα ξαναγεννηθεί σύντομα. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη υπήρχε μεταξύ των Συνθηκών της Βεστφαλίας και του τέλους του εικοστού αιώνα. Και η Ρωσία ήταν ένα σημαντικό μέρος της οικοδόμησής της. Γιατί η Ευρώπη δεν ήταν μια φυσική κατασκευή: Γεννήθηκε από τη θέληση των ευρωπαϊκών λαών να οικοδομήσουν έναν τρόπο συνύπαρξης, δημιουργίας, παραγωγής, ονείρων για έναν καλύτερο κόσμο, αφού οι πόλεμοι της θρησκείας είχαν συντρίψει τη μεσαιωνική Χριστιανοσύνη.
Η Ευρώπη γεννήθηκε με τις Συνθήκες της Βεστφαλίας, είχε καταποντιστεί προφανώς από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, αλλά φάνηκε να αναδύεται από τις στάχτες το 1990. Τελικά έσπασε πάνω σε τέσσερις παγίδες: την υποταγή της στο αμερικανικό μοντέλο, τον δογματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους γιουγκοσλαβικούς πολέμους και, τέλος, την απόρριψη της Ρωσίας. Μνημόσυνο.
Δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία
Η Ευρώπη είναι νεκρή. Επειδή δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία. Αυτό εννοούσε, μεταξύ άλλων, ο παλιός Χένρι Κίσινγκερ όταν ζήτησε από το Νταβός η διπλωματία να ανακτήσει τα δικαιώματά της στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Κίσινγκερ δημιούργησε με τον Νίξον την αμερικανική δύναμη των τελευταίων πενήντα ετών, αλλά δεν ξεχνά τι οφείλει στην Ευρώπη και στην ισορροπία της εξουσίας.
Η Ρωσία δεν υπέγραψε τις Συνθήκες (Münster, Osnabrück) που τερμάτισαν τον Τριακονταετή Πόλεμο και τη γάλλο-ισπανική αντιπαράθεση (Ειρήνη των Πυρηναίων το 1660) και ίδρυσαν μια Ευρώπη κρατών. Αλλά εντάχθηκε στο σύστημα στις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα. Και ήταν ένας κρίσιμος σταθμός: τόσο για να τεθεί τέλος στις υπερβολές του Ναπολέοντα όσο και για να μειωθεί η πιο τρομερή απειλή που έχει προκαλέσει η Ευρώπη στο εσωτερικό της: Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία.
Τόσο πολύ που, όταν η Ρωσία απουσιάζει, μεταξύ 1917 και 1922, μεταξύ της Επανάστασης του Φεβρουαρίου και της Συνθήκης του Ραπαλό, η Ευρώπη καταρρέει.
Ευρώπη, αυτή η πραγματικότητα που γεννήθηκε τον δέκατο έβδομο αιώνα
Ας συμφωνήσουμε πρώτα σε αυτό που ονομάζεται «Ευρώπη» Δεν είναι πρωτίστως γεωγραφική οντότητα. Εάν ο de Gaulle την τοποθετεί μεταξύ του Ατλαντικού και των Ουραλίων, είναι καταρχάς επειδή είναι μια ιστορική και πολιτική πραγματικότητα.
Στην αρχή, υπήρχε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μετά ήταν ο Χριστιανισμός και το Βυζάντιο. Λίγες δεκαετίες μετά την πτώση του Βυζαντίου, η ενότητα της Καθολικής Ευρώπης διαλύθηκε. Μετά από ενάμιση αιώνα θρησκευτικούς πολέμους (1517-1648), η Ευρώπη γεννήθηκε από την επιθυμία να διαχωρίσει τις θρησκευτικές διαμάχες από τις πολιτικές διαμάχες, να βασίσει το συλλογικό ανήκειν των ατόμων στην κυριαρχία των κρατών.
Είναι το οργανωτικό μοντέλο της «μετα-Χριστιανοσύνης», από τον λαμπρό εγκέφαλο του Καρδινάλιου Ρισελιέ και εφαρμόζεται από τον Καρδινάλιο Μαζαρέν στις συνθήκες του Μίνστερ, του Όσναμπρουκ (1648) και των Πυρηναίων (1660).
Ρέκβιεμ για την Ευρώπη
Δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία. Ωστόσο, η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να διακόψει όλους τους δεσμούς με τη Ρωσία. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας, οι ηγέτες μας ξεκινούν παιδαριώδεις και φρενήρεις γύρους φωνάζοντας ρωσοφοβικά συνθήματα, ενώ οι βιομήχανοί μας εκφράζουν τη λύπη τους για την επακόλουθη καταστροφή της ευημερίας μας, χωρίς όμως να έχουν το θάρρος να αντιταχθούν σε αυτήν. Το ύψος του τραγελαφικού κορυφώνεται όταν βάζετε μια «ουκρανική» ετικέτα σε μια συναυλία Tchaikovsky ή όταν θέλετε να μετονομάσετε ένα γυμνάσιο Solzhenitsyn.
Η Ρωσία στρέφεται όλο και περισσότερο προς την Ασία και την Αφρική. Θέλουμε να την τιμωρούμε ξανά και ξανά; Θα φτάσει μέχρι τέλους, θα θέσει τέλος σε αυτό που εξακολουθεί να μας συνδέει όσον αφορά την τεχνολογική εξάρτηση, τις ακαδημαϊκές ανταλλαγές, τους πολιτιστικούς δεσμούς. Και η Ευρώπη μας, η οποία σύντομα δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα όμορφο μουσείο, τακτικά σημαδεμένο από ορδές αποβράσματα, η Ευρώπη μας χωρίς επιρροή στο παρόν και στο μέλλον του κόσμου, θα ζήσει σαν ζόμπι, χωρίς να γνωρίζει τι έχει χάσει.
Η Ευρώπη είναι νεκρή. Μπορούμε μόνο να την θρηνήσουμε επικαλούμενοι τόσο το μεγάλο μεγαλείο όσο και τα εμπόδια που υπερπηδήθηκαν. Ρέκβιεμ για έναν ανενεργό πολιτισμό.
:/l.fr ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στο https://www.militaire.gr/rekviem-gia-tin-eyropi/
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή
Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ;
Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως και ύστερα σβήνει.
Σε μια πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ.
Πότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ; Την νύχτα λίγο πριν ξημερώσει.
Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μια πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή, που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μια πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή, σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα Ευρώπη.
Ποια είναι η Ευρώπη; Ευρώπη είναι η απληστία και η ευφυΐα. Και τα δύο είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και η απληστία και η εξυπνάδα. Και τα δυο είναι προσωποποιημένα στα πρόσωπα του πάπα και του Λούθηρου. Ποια λοιπόν είναι η Ευρώπη;
Ευρώπη είναι ο πάπας και ο Λούθηρος, η κορεσμένη, δηλαδή ανθρώπινη απληστία και ο ικανοποιημένος μέχρις εσχάτου βαθμού ανθρώπινος νους. Ο πάπας είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης απληστίας για εξουσία. Ο Λούθηρος είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης θέλησης να ερμηνεύσει, εξηγήσει τα πάντα με τη λογική. Ο πάπας παρουσιάζεται σαν κυβερνήτης αυτού του κόσμου και ο Λούθηρος παρουσιάζεται σαν ο επιστήμονας αυτού του κόσμου. Αυτοί οι δύο είναι η Ευρώπη με δυο λόγια και σύμφωνα με την ιστορία έως τώρα.
Ο ένας έριξε την ανθρωπότητα στη φωτιά και ο άλλος στο νερό. Και οι δυο μαζί σημαίνουν απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό. Σημαίνουν άρνηση της πίστης και άρνηση της Εκκλησίας του Χριστού.
Διά μέσου αυτών των δύο επιδρά αρνητικά εδώ και αιώνες το πνεύμα του κακού στο σώμα της Ευρώπης.
Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Κανείς, εκτός από Εκείνον, το όνομα του οποίου γράφεται με κεφαλαίο γράμμα. Αυτός που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Υποψιάζεστε ποιον εννοώ; Εννοώ τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, τον Υιό της Παρθένου, τον Σταυρωθέντα από τους ανθρώπους και αναστηθέντα από το Θεό, τον Δοξασμένο από τους αγγέλους, Αυτόν που οι πρόγονοί μας πίστεψαν και προσκύνησαν.
Μέχρι τότε η Ευρώπη προσκυνούσε τον Χριστό σαν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και μέχρι τη στιγμή που η Ευρώπη σεβόταν τους δικούς Του αποστόλους, μάρτυρες, αγίους και αμέτρητους χριστιανούς, ομοίαζε με πλατεία φωτισμένη με εκατοντάδες χιλιάδες φώτα.
Όταν όμως η ανθρώπινη απληστία και ευφυΐα κυρίεψαν την Ευρώπη, τότε εκείνη απομακρύνθηκε από τον Χριστό. Τότε τα φώτα της πλατείας έσβησαν μπροστά στα μάτια όλων των ανθρώπων και έπεσε βαθύ σκοτάδι. Επικράτησε το σκοτάδι που επικρατεί στην φωλιά του τυφλοπόντικα…
Εξαιτίας της απληστίας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος, μιμούμενοι τον πάπα, άρχισε να αναζητά την εξουσία, την απόλαυση, την δόξα. Εξαιτίας της ανθρώπινης ευφυΐας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος θεώρησε πως αυτός είναι πιο έξυπνος από τους άλλους και πως έχει πετύχει πολύ περισσότερα από τους υπόλοιπους λαούς.
Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Πώς να μην υπάρξουν αρρώστιες, ξηρασίες, να μην ξεσπάσουν πλημμύρες;
Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν, για να βγει το πύο από την μολυσμένη πληγή.
Ο παπισμός χρησιμοποίησε την πολιτική, επειδή μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να αποκτήσει εξουσία. Ο λουθηρανισμός χρησιμοποίησε τη φιλοσοφία και την επιστήμη, επειδή νόμισε πως με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει τον ανθρώπινο νου. Έτσι όμως ξεκίνησε η απληστία να πολεμά με το νου και ο νους ξεκίνησε να πολεμά με την απληστία.
Η Νέα Βαβυλώνα, αυτή είναι η Ευρώπη.
Στην εποχή μας ξεσηκώθηκαν οι νέες γενιές της Ευρώπης και πάντρεψαν την απληστία με την ευφυΐα. Το αποτέλεσμα του γάμου αυτού ήταν η αθεΐα. Έτσι στην συνέχεια αρνήθηκαν τον πάπα και τον Λούθηρο. Τώρα κανείς δεν κρύβει την απληστία του και όλοι κολακεύουν την ανθρώπινη λογική. Η ανθρώπινη απληστία και η ανθρώπινη ευφυΐα είναι συζευγμένα στην εποχή μας. Από τη μεταξύ τους σύζευξη δημιουργήθηκε ένα γάμος, ο οποίος δεν είναι ούτε καθολικός ούτε λουθηρανικός αλλά είναι ολοφάνερα, δημόσια σατανικός.
Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πια ούτε παπική ούτε λουθηρανική. Είναι πια κάτι μακριά από τα παραπάνω … Η Ευρώπη είναι πλέον κοσμική και δεν έχει πλέον τη βούληση να ανεβεί στον ουρανό. Δεν επιθυμεί να ανυψωθεί ούτε με το διαβατήριο του αλάνθαστου πάπα ούτε επιθυμεί να ανυψωθεί με την κλίμακα της ανθρώπινης λογικής των Προτεσταντών. Γενικότερα αρνείται να ταξιδέψει από αυτόν τον κόσμο. Επιθυμεί να παραμείνει σ` αυτόν τον κόσμο. Θέλει ο τάφος της να είναι εκεί που είναι το λίκνο της. Δεν γνωρίζει τίποτε για τον κόσμο. Δεν αισθάνεται την ουράνια οσμή. Δεν βλέπει στα όνειρά της αγγέλους και αγίους. Δεν επιθυμεί να ακούσει για την Παναγία. Η ακολασία της δυναμώνει το μίσος της για την παρθενία.
Όλες οι λάμπες στην πλατεία έσβησαν. Τι φοβερό σκοτάδι! Ο αδελφός βάζει το μαχαίρι στο στήθος του αδελφού, θεωρώντας τον εχθρό του. Αρνιέται ο πατέρας τον γιο του και ο γιος αρνιέται τον πατέρα. Ο λύκος στον λύκο είναι πιο πιστός φίλος απ` ό,τι είναι ο άνθρωπος στον άνθρωπο.
Αδελφοί μου, δεν το βλέπετε όλοι; Δεν αισθανόσαστε το σκοτάδι και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης; Τι λοιπόν επιθυμείτε; Να είστε με το μέρος της Ευρώπης ή με το μέρος του Χριστού; Επιθυμείτε να είστε με το θάνατο ή με τη ζωή; Αναρωτιέστε; Αποφασίστε. Ή θάνατος ή ζωή. Αυτή την ερώτηση έθεσε ο Μωυσής στο λαό του. Εμείς την θέτουμε σε σας. Καλό είναι να θυμόμαστε πως η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή. Επιλέξτε τη ζωή, για να ζήσετε και για να κερδίσετε την αιώνια βασιλεία. Αμήν.
Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/
ΠΗΓΗ https://agiospatrokosmas.gr/agioi/%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-