ρωτάμε και προσευχόμαστε :" σε μια παγκόσμια πολεμική καταιγίδα θα τα καταφέρουμε; ή θα βιώσουμε αυτά που είδαμε με την χιονοκαταιγίδα;"
Να μην ξεκινήσουμε με μεγάλα λόγια και περισπούδαστα νοήματα για να κάνουμε απλώς αίσθηση στο παραπάνω κρίσιμο ερώτημα που το φέρνουν πολλοί εξ ημών μέσα στον λογισμό τους , αλλά να πάμε στην ουσία της μεταπολιτευτικής και διαχρονικής κακοτυχίας μας.
Όλοι διαμαρτυρόμαστε και πολλές φορές δικαιολογημένα γιατί απέναντι μας έχουμε ένα τοίχος όχι ανοσίας αλλά αναισθησίας και απανθρωπιάς από κατεξοχήν υπεύθυνους.
Η πολιτική κουλτούρα των εκάστοτε κυβερνητών και εξουσιών είμαστε εμείς οι ίδιοι και η ψήφος που ρίξαμε και επιλέξαμε.
Στα Eλληνόπουλα θα έπρεπε να τους διδάσκουμε για πολιτικό πολιτισμό και ήθος , να τα παραδειγματίζαμε με πράξεις , να τους δομούμε κουλτούρα ανθρωπιάς και συναλληλίας αλλά και μια αντίληψη συνυπευθυνότητας. Αλλά τους δίνουμε προτεραιότητα σε άλλα και διάφορα...
" τώρα τι κάθεσαι και μας λες; αφού ξέρεις σε τι υπόνομο μας έβαλαν γιατί αυτό επιθυμούσαν."
Είναι λογικό να μου πείτε και με το δίκαιο σας.
Αλλά τώρα αδελφοί τα πράγματα των ημερών μας είναι ανατρεπτικά και συγκλονιστικά , καλούμαστε σαν κοινωνία, σαν έθνος , σαν ιστορική φυλή να διαχειριστούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις βλ. γεωπολιτικές καταιγίδες , τυχόν έκτακτα φυσικά φαινόμενα βλ. χιονοθύελλα μέσα στην Αθήνα, λες και ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ μας έριξε τόσο πολύ μαζεμένο χιόνι για να μας εξετάσει αν περνάμε την τάξη.
Και δυστυχώς στην τελευταία περίπτωση μείναμε στάσιμοι με πρώτους τους κυβερνήτες.
Μέσα στην τραγωδία των στιγμών της χιονοκαταιγίδας υπήρχαν ανθρώπινες στιγμές αλτρουισμού που σιγά - σιγά έρχονται στο ΦΩΣ, αλλά δεν μπορεί να σωθούμε μόνο με αυτές αν γίνει κάτι άλλο έκτακτο.
Εκτός από τα Rafale χρειάζεται και κάτι άλλο.
Είναι ο ηρωισμός θα μου πείτε , το Ελληνικό φιλότιμο και η ανδρειοσύνη ;
Και αυτά χρειάζονται, αλλά υπάρχουν και άλλα στα οποία πρόσφατα μείναμε μετεξεταστέοι και είναι η εκπαίδευση , ο συντονισμός και η συνυπευθυνότητα , η επιλογή των ικανών για να ξεπεραστούν τα έκτακτα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή.
Πολλοί αναρωτιούνται μας πώς τόσοι ανεπαρκείς αλλά καλοί φιγουρατζήδες και δημοσιοσχεσίτες συσσωρεύτηκαν στις μέρες αυτές και προσπαθούν να μας βγάλουν από τα δύσκολα;
Ποιοι διχάζουν τώρα τον Ελληνικό Λαό; ποιοι εν γνώσει τους μας διχάζουν ; κακώς διχαζόμαστε
Αυτή την καταιγίδα θα έπρεπε να την ονομάσουν κακοτυχία και όχι φυσικά ελπίδα.
Απομένει όμως η Ελπίδα να ξανακαθίσουμε γρήγορα - γρήγορα στα θρανία και να δώσουμε εξετάσεις επιτελικού πολιτικού πολιτισμού και διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων.
Μια ματιά στα γεωπολιτικά και παγκόσμια γεωοικονομικά δρώμενα δικαιολογεί το "εδώ και τώρα" να επιμορφωθούμε στον συντονισμό και στην επιλογή των κατάλληλων εκείνων συμπολιτών μας και όχι στην επιλογή ποιος μας κάνει τα χατίρια ή μας συμφέρει. Σε αυτή την περίπτωση είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι για την κακοτυχία και την καταστροφή (Θεός φυλάξοι)
Αν δεν καταλάβαμε μέχρι τώρα πως με τέτοια ανθυγιεινή κουλτούρα καταστρέψαμε την καθημερινότητα και το μέλλον μας , τότε είμαστε ανεπίδεκτοι μάθησης και ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ.
Τελικά εδώ που φτάσαμε ισχύει στο έπακρον ο ΘΕΟΣ να μας ελεήσει και να μας θεραπεύσει από αμαρτίες πολλών ετών που τις βλέπαμε και γυρίζαμε την πλάτη μας λέγοντας " δεν βαριέσαι αδελφέ , εγώ να την βγάζω καλά" και όχι μόνο αυτό αλλά και υποκριτικά να διατεινόμαστε ότι είμαστε καλοί χριστιανοί και πατριώτες .
Πολλές φορές βρήκαμε διαμάντια ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς που λέγανε απλώς ότι ήτανε αμαρτωλοί και ίσως αυτοί να είναι η Ελπίδα.