Οι πιστοί έμειναν άναυδοι ενώ μπροστά ήταν και η Γερόντισσα της Μονής η οποία τους μίλησε και για τη διπλανή εικόνα του Αγίου Βλασίου που θεωρείται θαυματουργή, ανοίγει διαρκώς τα μάτια και εμφανίζεται σε όποιον την επικαλεστεί.
Συγκλονιστικό θαύμα σήμερα ανήμερα του Αγίου Στυλιανού, 26 Νοεμβρίου 2021. Μεγάλη εικόνα του Αγίου Στυλιανού μυρόβλυσε σε Εκκλησία.
Μια απίστευτη έκπληξη περίμενε τους δεκάδες προσκυνητές που επισκέφθηκαν σήμερα Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021 τα Τρίκαλα Κορινθίας και ιδιαίτερα το Μοναστήρι του Αγίου Βλασίου στα Άνω Τρίκαλα.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό του Καθολικού της Μονής , όπως αποτυπώνεται σε βίντεο που εξασφάλισε αποκλειστικά το ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE, μια μεγάλη εικόνα του Αγίου Στυλιανού, δακρύζει συνεχώς από το πάνω δεξί της μάτι, ενώ όλη η πλευρά δίπλα από το μάτι είναι γεμάτη μύρο.
Οι πιστοί έμειναν άναυδοι ενώ μπροστά ήταν και η Γερόντισσα της Μονής η οποία τους μίλησε και για τη διπλανή εικόνα του Αγίου Βλασίου που θεωρείται θαυματουργή, ανοίγει διαρκώς τα μάτια και εμφανίζεται σε όποιον την επικαλεστεί.
Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ
Επάνω στην καταπράσινη Βορειοανατολική πλευρά της Ζήρειας και σε υψόμετρο 1.400 μ. προβάλλει η ιστορική Μονή του Αγίου Βλασίου. Το μοναστηράκι αυτό, που απέχει δύο χιλιόμετρα από το Συνοικισμό των Άνω Τρικάλων έχει ιστορία αρκετών αιώνων.
Παραδόσεις και θρύλοι αναφέρουν ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε σε μια μεγάλη σπηλιά, απλησίαστη στον άνθρωπο, στην οποία μόνον αγριοπούλια κι άγρια ζώα μπορούσαν να πάνε κοντά της.
Ήταν μια πλάκα φορητή και πάνω της είχε τη μορφή του και ο άνθρωπος που την ανακάλυψε ήρθε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η μονή του Αγίου κι έχτισε ένα ναϋδριο. Πόσα χρόνια διατηρήθηκε δεν γνωρίζουμε, επειδή δεν υπάρχουν γραπτά μνημεία από εκείνη την εποχή. Εκείνο όμως που ξέρουμε είναι ότι στη θέση του χτίστηκε ο σημερινός ναός του Αγίου.
Η παράδοση λέει ότι αρχικά προσπαθούσαν να κτίσουν το ναό στη θέση «καμπαναριό» στα Άνω Τρίκαλα. Ο Άγιος όμως παρουσιάστηκε στον ύπνο του πρωτομάστορα και του είπε ότι «ο ναός θέλω να κτισθεί απέναντι από το βράχο».
Στην αρχή δεν έδωσε και τόση σημασία ο πρωτομάστορας και ο Άγιος του παρουσιάστηκε πάλι και του όρισε τη θέση που ήθελε, ενώ παράλληλα συνέβη κάτι περίεργο.
Ενώ ο πρωτομάστορας άφηνε τα εργαλεία του το βράδυ εκεί που έκτιζε το ναό (στη θέση Καμπαναριό) το πρωϊ τα έβρισκε απέναντι απ’ το βράχο. Έτσι, εγκατέλειψε την αρχική θέση και έκτισε το ναό εκεί που βρίσκεται σήμερα.
Αν στηριχθούμε στη σκοροφαγωμένη εικόνα του, η οποία είναι του 14ου αιώνα, καταλήγουμε στο συμπέρσμα ότι το ναϋδριο κτίσθηκε ανάμεσα στο 1300-1400 μ.Χ. Η φορητή ετούτη εικόνα, πάνω σε σκληρό ξύλο, δείχνει άριστα τη μορφή του Αγίου. Αργότερα, στα μέσα του 17ου αιώνα, στη θέση του ναϋδρίου, χτίστηκε ο σημερινός ναός ο οποίος είναι μονοθάλαμος, χαμηλός και φέρει δύο τυφλά τόξα δεξιά.
Εκείνο που μπορεί κανείς να θαυμάσει μέσα στο ναό είναι το μεγάλο καλλιτεχνικής αξίας τέμπλο, καθώς επίσης και τις εικόνες. Ένα θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο φιλοτέχνη ο Σκορδίλης (16ος-17ος αι.).
Επίσης, πολύ όμορφη είναι και η αυλή της Μονής. Κυριαρχούν τα χρώματα και οι ευωδιές από τα άνθη που καλλιεργούν με μεγάλο ζήλο οι μοναχές -χρόνια τώρα- κι ένα μικρό εκκλησάκι αγιογραφημένο κι αφιερωμένο στη Γέννηση της Παναγίας, που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Ένας θεόρατος πλάτανος, εκατοντάδων ετών, χαρίζει τη δροσιά του σ’ έναν τόπο κατάλληλα διαμορφωμένο, με τραπέζια και καθίσματα και τη βρύση με το κρυσταλλένιο της νερό, όπου φιλοξενούνται οι προσκυνητές.
Η μονή με την πάροδο των ετών έγινε πλούσια και απέκτησε πολλά κτήματα και μετόχια. Η Παναγία η καθολική που βρίσκεται στην κάτω συνοικία των Τρικάλων και η Παναγία της Κορφής που βρίσκεται πάνω απ’ το Καμάρι, ήταν μετόχια της μονής του Αγίου Βλασίου.
Στην εποχή του Όθωνα, με εισήγηση του Ανδρέα Νοταρά, η μονή καταργείται και γίνεται μετόχι του Αγίου Νικολάου, της άνω συνοικίας Τρικάλων. Οι μέρες είναι κρίσιμες.
Όλη η περιουσία περνά στα χέρια των Νοταραίων, οι οποίοι δεν αφήνουν στο μοναστήρι ούτε λίγη γη γύρω του, οι μοναχοί σκορπίζουν. Μόνον ένας μοναχός, που ονομαζόταν Νικόδημος, από τη Βάλτσα Κορινθίας, έμεινε πιστός στον Άγιο και συντηρούσε τη Μονή.
Πολλοί άρρωστοι έρχονταν σε τούτο τον άνθρωπο για να μεσολαβήσει στον Άγιο για να δουν τη γιατριά τους και πολλά θαύματα γίνονται στις ημέρες του. Πέθανε στο τέλος του 1898.
Από το 1918 – 1924 μόνασε ο Δομέτιος Κασσόρης, ο οποίος στόλισε το ναό με λίγες αγιογραφίες, τις οποίες έκανε ο Ν. Σαντοριναίος. Από το 1924 ακολούθησε το θείο της στο μοναστήρι του Αγίου Βλασίου η ηγουμένη Θέκλα Σταυροπούλου.
Με την βοήθεια του Θεού και τη φροντίδα της Θέκλας το 1928 το Υπουργείο αναγνωρίζει την εκκλησία του Αγίου Βλασίου ως επίσημη μονή.
Η ηγουμένη, αν και αγράμματη, έκανε πολλά έργα στην κατεστραμμένη μονή. Από πέντε κελιά που υπήρχαν το 1928 έκανε δώδεκα επί των ημερών της. Μια νέα περίοδος αρχίζει για την Ιερά Μονή.
Αξίζει τέλος να μνημονεύσουμε μέσα στη μακραίωνη ιστορία της το έτος 1818 όπου σε τούτο το μοναστήρι μυήθηκαν στη Φιλική Εταιρεία οι προύχοντες των Τρικάλων και κατέστρωσαν τα επαναστατικά σχέδια της Κορινθίας.
Όπου τα παιδιά μάθαιναν γράμματα κι έπαιρναν την πρώτη φλόγα της ελευθερίας. Εξάλλου «τα Μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της επανάστασής μας», όπως λέει ο στρατηγός Μακρυγιάννης κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Λίγα λόγια για τον βίο του Αγίου Βλασίου
Ο Άγιος Βλάσιος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία στα χρόνια της βασιλείας του Λικινίου, δηλ. από το 308-323 μ.Χ. Όταν ήταν νέος ζούσε με συνέπεια και θεοσέβεια και απέφευγε τις κακές συναναστροφές.
Σπούδασε την Ιατρική Επιστήμη και εργαζόταν με πνεύμα φιλάδελφο κι αγαθοεργό. Πολλές φορές, όχι μόνον επεσκέπτετο δωρεάν τους ασθενείς, αλλά τους έδιδε δωρεάν και τα φάρμακα ακόμη.
Έτσι, απέκτησε μεγάλη υπόληψη και εκτίμηση και για το λόγο αυτόν οι Χριστιανοί επέμεναν και τον έκαναν επίσκοπο στη Σεβάστεια. Σαν επίσκοπος εργάστηκε με ζήλο πολύ.
Ήταν οπλισμένος με πίστη δυνατή στο Θεό και αγάπη προς τους ανθρώπους και εγνώριζε καλά την Αγία και τα συγγράματα των Αποστολικών Πατέρων, γι’ αυτό εδίδασκε τους πιστούς όσο λίγοι και είχε αξιέπαινη χριστιανική δράση στην επισκοπή του.
Αλλά η ψυχή του δεν αναπαυόταν στον κόσμο, έτσι έφυγε στην έρημο κι επήγε και ασκήτεψε στο Άργαιον Όρος, ένα βουνός της Καππαδοκίας. Τόσο δε είχε προχωρήσει σε αγιότητα, ώστε ακόμη και τα θηρία δεν έφευγαν από κοντά του, αν δεν έβαζε επάνω τους τα χέρια του, για να τα ευλογήσει.
Όταν το έμαθε αυτό ο Αγρικόλας – ηγεμόνας της περιοχής, διέταξε τους στρατιώτες του να τον συλλάβουν, γεγονός που έγινε αιτία να συντελεσθούν αρκετά θαύματα «δια πρεσβειών του δούλου του Θεού Βλασίου».
Το μεγαλύτερο συνέβη όταν ο ηγεμόνας διέταξε να ρίξουν τον Άγιο μέσα στην παγωμένη λίμνη. Κι εκείνος αντί να πνιγεί καθόταν σώος κι αβλαβής επάνω στα νερά σαν να ήταν έξω επάνω στην ξηρά κι έλεγε στους παρευρισκόμενους ειδωλολάτρες:
«Αν έχουν και οι θεοί σας κάποια δύναμη πηδήστε κι εσείς μέσα για να δούμε».
Εξηνταοκτώ άνδρες πήδησαν μέσα στη λίμνη και πήγαν όλοι σαν μολύβι στο βυθό. Ο Άγιος Βλάσιος βγήκε έξω περπατώντας πάνω στα ύδατα σαν να περπατούσε στη στεριά. Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε και τον κάλεσε, τη στιγμή εκείνη, να λάβει το στεφάνι της νίκης και του μαρτυρίου που του ετοίμασε ο Χριστός.
Ο ηγεμόνας διέταξε τον αποκεφαλισμό του κι έδωσε τέλος στο μαρτύριό του, στην πόλη Σεβάστεια το 316 μ.Χ. Από τότε μέχρι σήμερα έχει κάνει αναρίθμητα θαύματα, χαρίζοντας σε όσους τον επικαλούνται με πίστη σωτηρία ψυχής και σώματος. Θεραπεύει δε, ιδιαίτερα, τις παθήσεις του λαιμού και του λάρυγγος.
Η μνήμη του εορτάζεται την 11ην Φεβρουαρίου.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Βλασίου, μέσα στην οποία φυλάσσονται τα λείψανα του Αγίου, γιορτάζει επίσης και την 14ην Σεπτεμβρίου ημέρα του Σταυρού, ημέρα που πιστεύεται ότι βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα του Αγίου.
Αξίζει να πάτε μέχρι εκεί ακολουθώντας την αληθινά μαγευτική διαδρομή που ξεδιπλώνεται ανάμεσα στα Τρικαλοχώρια. Αξίζει επίσης να φάτε στις πολύ καλές ταβέρνες της περιοχής και να ψωνίσετε παραδοσιακά προϊόντα, τόσο από την Έκθεση της Μονής, όσο και από καταστήματα που βρίσκονται στο χωριό. Είναι μια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη.