«Χριστός γεννάται και πεπτώκασι δαίμονες» και Tο χειμερινό ηλιοστάσιο της 21ης Δεκεμβρίου. ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ.

 

Το σκοτάδι χαίρεται λίγο ακόμα πριν ξημερώσει για τα καλά στην Ελλάδα.

" από την στιγμή που έχουμε απλανείς αγίους πατέρες και τι πατέρες!! σαν τον Όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή δεν έχουμε κανένα φόβο , μόνο ελπίδα και πίστη, ότι καλό γίνεται είναι ευλογημένο και δεν πάει χαμένο" Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

 

Ευχαριστούμε την καλή φίλη και αξιόλογη φιλόλογο Ε.Τ που μας έστειλε το παρακάτω που δίνει μια ιδιαίτερη διάσταση στο όλο  σημερινό γεγονός σε σχέση με αυτά που ζούμε.

 

 

 « Γνωρίζουμε όλοι για τις δύο σημαντικές τροπές του ηλίου, που ονομάζονται ηλιοστάσια και καθορίζουν την εναλλαγή των εποχών του έτους.

 

Το θερινό ηλιοστάσιο ορίζεται πάντοτε σταθερά στις 24 Ιουνίου και το χειμερινό την 21^η Δεκεμβρίου. Ηλιοστάσια ονομάζονται απλά, γιατί ο ήλιος φαινομενικά κάνει μια μικρή στάση, ανάπαυλα, πριν αρχίσει να κινείται σε μια αντίθετη πορεία. Και τροπές, γιατί ο ήλιος ακριβώς μετά τη μικρή «στάση» του, τρέπεται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

 

Οι αλλαγές αυτές έχουν να κάνουν με την αύξηση και τη μείωση του ηλιακού φωτός, το μεγάλωμα ή την ελάττωση της διάρκειας της νύχτας και της ημέρας.

 

    Στο χειμερινό  ηλιοστάσιο της 21^ης Δεκεμβρίου, βιώνουμε και τυπικά την εισαγωγή στον χειμώνα, αλλά παράλληλα και την αρχή της αύξησης του φωτός, που θα οδηγήσει και πάλι τη φύση σε νέα βλάστηση και ανθοφορία.

 

Η νύχτα της 21^ης Δεκεμβρίου είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, από κει και πέρα σταδιακά, η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει.

 

Αντίθετα, κατά το θερινό ηλιοστάσιο της 24^ης Ιουνίου, έχουμε τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και την τροπή του ηλίου, η οποία σιγά- σιγά οδηγεί στη μείωση του φωτός της ημέρας και το μεγάλωμα της νύχτας.

 

    Μέχρι εδώ λίγο πολύ γνωστά.

 

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το τι εορτάζουμε στις ημερομηνίες αυτές.

 Εορτάζουμε δύο γενέθλια.

 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις 24 Ιουνίου έχουμε το Γενέσιο του Τιμίου Προδρόμου, ενώ η 21^η  Δεκεμβρίου βρίσκεται στις παραμονές της του Χριστού γεννήσεως.

 

Κανονικά με το παλαιό ημερολόγιο, το χειμερινό ηλιοστάσιο τοποθετείτο ακριβώς στις 25 Δεκεμβρίου και ταυτιζόταν με τη γέννηση του Χριστού, όμως άλλαξε μετά την επικράτηση του νέου ημερολογίου και μετακινήθηκε  στην 21^η.

 

Γιατί όμως η Εκκλησία έχει ορίσει  αυτά τα γενέθλια;

 

Για να δώσει μια πολύ σημαντική πνευματική διάσταση και να καθαγιάσει τα χρονικά αυτά σημαντικά ορόσημα.

 

    Ο Τίμιος Πρόδρομος χαρακτηρίζεται ως ο λύχνος του φωτός, ένα προδρομικό φως, που οδηγεί στον αναμενόμενο ήλιο της δικαιοσύνης, Ιησού Χριστό, ο οποίος ημερολογιακά θα γεννηθεί έξι μήνες μετά τον Πρόδρομο.

 

Ο Ιωάννης, όταν ο Χριστός ήρθε για πρώτη φορά προς συνάντησή του στον Ιορδάνη ποταμό για τη βάπτισή Του, είπε ταπεινά την εξής φράση: «Εκείνον μεν δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι». (Ιωάννης γ΄30), που σημαίνει «Εκείνος τώρα πρέπει να αυξάνει κι εγώ να ελαττώνομαι».

 

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που την ημέρα της γέννησης του Τιμίου Προδρόμου, αρχίζει να ελαττώνεται το φως.

 

Η 21^η Δεκεμβρίου όμως είναι πολύ κοντά στη γέννηση του Θεανθρώπου.

 

Μετά τη μεγαλύτερη και πιο σκοτεινή νύχτα του χρόνου, που είναι η 21^η  Δεκεμβρίου, γεννιέται πλέον όχι ο λύχνος, αλλά ο ήλιος  Χριστός.

 

Τότε το φως της μέρας αρχίζει να αυξάνεται.

 

Οι προχριστιανικοί λαοί, για να υποδεχθούν τη γέννηση του φωτός, εόρταζαν στις 25 Δεκεμβρίου τον φυσικό ήλιο, τη λεγόμενη γέννηση του αήττητου ηλίου.

 

   Τα δύο ηλιοστάσια, αποτελούν ορόσημα δυναμικά, μεταβατικά και διαβατήρια, με την έννοια ότι περνάμε από μία κατάσταση σε μία άλλη.

 

Ειδικά, το χειμερινό ηλιοστάσιο της 21^ης Δεκεμβρίου, θεωρείται πολύ ελπιδοφόρο, γιατί υποδέχεται την αναγέννηση του φωτός, που ακολουθεί μετά τη μεγάλη και σκοτεινή νύχτα του.

 

Πολλά καταστροφολογικά διαδίδονται από διάφορες μαντικές Κασσάνδρες για τη φετινή 21^η Δεκεμβρίου, ειδικά μάλιστα που την ίδια μέρα συμβαίνει και η περίφημη σύνοδος δύο μεγάλων πλανητών, σύμφωνα και με τους επιστήμονες αστρονόμους, γεγονός που έχει να συμβεί για πολλούς αιώνες.

 

 Γι’ αυτό και οι διάφορες Κασσάνδρες παραλληρούν με τις σκοτεινές τους προβλέψεις.

 

 Όμως, οι ορθόδοξοι άγιοι γέροντές μας, πολλοί  κεκοιμημένοι και εν ζωή, διαβλέπουν σίγουρα ένα μεγάλο τράνταγμα που πλησιάζει οσονούπω στον κόσμο μας, αλλά δεν μένουν μόνο εκεί.

 

Βλέπουν το φως στο βάθος του τούνελ, βλέπουν την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους μετά το βάπτισμα του πυρός του, βλέπουν την ομορφιά, την ελπίδα και την ειρήνη μετά τη θλίψη των δοκιμασιών.

 

Και το σπουδαιότερο, βλέπουν τον Χριστό να γεννιέται στις καρδιές των ανθρώπων, όσων παραμείνουν σ’ αυτόν πιστοί έως τέλους και τους οποίους θα προστατεύσει σκανδαλωδώς.

 

Βλέπουν τη διάλυση της μεγάλης σκοτεινής νύχτας του κόσμου και τον θρίαμβο του ηλίου της δικαιοσύνης και του αγίου ολόλαμπρου φωτός του. Την καθοριστική νίκη του φωτός απέναντι στην κυριαρχία του σκότους. «Χριστός γεννάται και πεπτώκασι δαίμονες».

" Το σκοτάδι χαίρεται λίγο ακόμα πριν ξημερώσει για τα καλά στην Ελλάδα" το επόμενο άρθρο μας 

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας